پرندگان به عنوان بیواندیکاتور آلودگی های آب و خاک سواحل جنوب غرب ایران (جنوب غرب تا سواحل خلیج فارس)

برای بررسی آلودگی های محیط زیست روشهای مختلفی وجود دارد. یکی از این روشها جستجوی آلودگی در پرندگان است. در این مطالعه، غلظت سرب (Pb) آب و خاک (ناشی از پالایشگاه های متعدد و کارخانه پتروشیمی بندر امام) منتقل شده به پرندگان, در پر دم 60 پرنده متعلق به 20 گونه از پرندگان سواحل جنوب غرب ایران عمدتا شامل پرندگان گوشتخوار (شکاری ها)، ماهی خوار و گیاه خوار در ارتباط با رژیم غذایی( در زنجیره غذایی ) و استراتژی تغذیه شامل وابسته به آب و وابسته به خشکی بررسی شد. نتایج تحلیل های آماری نشان داد: مقدار Pb بین mg/kg2/52 تا mg/kg 58/5 وزن خشک بوده و تفاوت معنی داری در غلظت Pb (در سطح اطمینان 99% ) بر اساس سطح تغذیه و (در سطح اطمینان 95% ) بر اساس استراتژی تغذیه وجود دارد. از لحاظ سطح تغذیه، ماهی خواران و گوشتخواران بالاترین و گیاه خواران پایین ترین غلظت سرب را داشتند. از لحاظ استراتژی تغذیه, زیستگاه آبی بالاترین غلظت سرب را در مقایسه با زیستگاه خشکی به خود اختصاص داد. نتایج نشان می دهد خاک نسبت به آب, کمتر به سرب آلوده شده است. پرندگان شکاری مثل پلیکان و عقاب تالابی که در راس هرم غذایی هستند سرب بیشتری در بدن دارند. یعنی آلودگی سرب در محیط زیست نه تنها از بین نمی رود بلکه تجمع زیستی می یابد. به نظر می رسد غلظت بالای سرب در برخی پرندگان به دلیل مواجهه طولانی مدت با سرب باشد

Keywords:

پرندگان گوشتخوار (شکاری) , گیاه خوار , ماهی خوار , زیستگاه خشکی و آبی , پر و سرب