الهام سهرابی - دانشجوی ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد واحد سمنان

کودکان کم توان ذهنی به لحاظ فکری، جسمی، عاطفی و رفتاری با همسالان خود متفاوت هستند و بر همین اساس برای شکوفایی استعدادهای نهانی شان به کمک ویژه و شیوه های آموزشی خاص نیاز دارند، مهارتهایی مانند رشد شخصیت کودکان، شهروند خوب شدن،اجتناب از خشونت، یادگیری شیوه های مناسب برخورد با دیگران، برقراری ارتباط با سایر افراد و به طور کلی، داشتن مهارت در ارتباط بین فردی برای زندگی در دنیای کنونی امری ضروری است. در مقاله حاضر با ارائه تعریفی مفهومی از توانمندسازی و مهارت های اجتماعی هدف اصلی این گونه تعیین شده است که عنصر توانمندسازی والدین چگونه می تواند تعیین گر اجتماعی شدن کودکان و به عبارتی دیگر، کسب وتقویت مهارت های اجتماعی کودکان پیش دبستانی باشد. روش تحقیق با استفاده از روش کیفی، ابزار مصاحبه کانونی) Focus group ( دربین دو گروه 7 نفره از والدین که یک گروه دارای پایگاه اقتصادی و اجتماعی پایین و گروه دیگر دارای پایگاه اقتصادی اجتماعی بالا بودند - مصاحبه متمرکزی بر اساس برخی از عناصر اساسی مهارتهای اجتماعی صورت پذیرفته است. یافتههای حاصل از گردآوری و تحلیل دادهها نشان میدهد که تحصیلات پایین و وضعیتی اقتصادی نابسامان باعث شده است که بسیاری از مهارتهای اجتماعی ضروری برای کودکانهمچون مهارت های ارتباطی، بیان احساسات، مهارت مراقبت از خود، مهارت های گروهی برای این طیف از والدین به عنوان عنصری ناشناخته باقی بماند و برای والدین دارای وضعیت تحصیلی و اقتصادی بهتر قضیه عکس آن را نشان می دهد. به طور کلی نتیجه پژوهش حاضر نشان می دهد که مفهوم توانمندسازی و وجود و عدم وجود آن در بین والدین نقشی تعیین کننده در انتقال تجربههای مثبت و کارآمد توسط والدین به کودکان دارد و مادامی که به توانمندسازی والدین غیر برخوردار از مزایای اقتصادی و اجتماعی توجه نشود، کودکان این والدین همچنان در کسب مهارت های اجتماعی مناسب تا حد زیادی با مشکل روبرو خواهند شد.

توانمند سازی، توانمندسازی والدین، مهارت های اجتماعی، اجتماعی شدن، کودکان پیش دبستانی