سید احمدرضا یکانی فرد - دکترای جغرافیا و برنامه ریزی شهری، عضو هیات علمی پژوهشکده سوانح طبیعی
مقصود محرم پور - کارشناس ارشد پژوهشی پژوهشکده سوانح طبیعی
نورالدین پناهی - دانشجوی دکتری اقلیم شناسی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان علوم و تحقیقات

بلایای ناشی از مخاطرات طبیعی نظیر سیل، خشکسالی، زمین لرزه، بارانهای موسمی، آتش سوزیهای جنگلی، بیابان‌زایی، هجوم حشرات، به طرق مختلف توسعه را تحت تأثیر منفی خود قرار می‌دهند. بلایا، به زیر ساختها، شریانهای حیاتی و تأسیسات حیاتی صدمه وارد می‌سازد که همین امر منجر به خسارتهای انسانی، مالی و زیست محیطی می‌گردد. بازسازی این خسارات، نیازمند تأمین مالی است، که اغلب هم موجب می‌شود منابع مالی تخصیص یافته و برنامه‌ریزی شده برای توسعه و تأمین خدمات، به بازسازی اختصاص یابد. بدین ترتیب، بلایا با کاهش دارائیهای موجود و ایجاد خلل در امر برنامة‌ریزی، موجب تأخیر در اجرای برنامه‌های توسعه‌ای می‌شوند. بلایا همچنین با تشدید فقر، ایجاد خلل در فعالیتهای صنعتی و فعالیتهای اقتصادی کوچک، و از کار انداختن شریانهای حیاتی فعالیت اقتصادی و تأمین خدمات، پتانسیل اقتصادی جامعه را کاهش می‌دهند. بلایا همچنین با ایجاد مرگ و میر، جراحات و صدمات روحی بلند مدت، که به افراد آسیب دیده تحمیل می‌کنند، موجب کاهش سرمایة انسانی می‌گردند.لذا از آنجایی که نتیجه و ماحصل فعالیت های صورت گرفته در زمینه آمایش سرزمین چیزی جز ایجاد بستری مناسب برای برنامه های عمرانی آتی نمی اشد و برنامه های عمرانی نیز هدف در ایجاد توسعه ای پایدار و جلوگیری از به هدر رفتن منابع و ساماندهی امکانات برای نسلهای فعلی و آتی دارند لذا ضرورت پرداختن به مسئله فوق بیش از پیش احساس می گردد.

کاهش ریسک بلایا، توسعه پایدار و راهکارهای کاهش ریسک بلایا