حسن صادقی نایینی - عضو هیات علمی دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ؛ دانشجوی د
حمید رضا جعفری - استادیاردانشکده محیط زیست دانشگاه تهران .
اسماعیل صالحی - استادیاردانشکده محیط زیست دانشگاه تهران

هدف این مقاله بررسی میزان نارضایتی شهروندان از آلودگی های صوتی ناشی از تبلیغات فروشندگان خیابانی و همچنین ارزیابی عملکرد این نوع فعالیت های اقتصادی محدود بوده است. صدای ناشی از فعالیت این دسته از فروشندگان می تواند سبب بروز آلودگی های صوتی آزار دهنده باشد لذا کنترل این نوع آلودگی به دلایل گوناگون الزامی می باشد. این بررسی نشان داده است که تراز فشار صوت اندازه گیری شده (به کمک صداسنج در باند A ) و در زمان تبلیغ صوتی محصولات قابل عرضه در کوچه های منتخب که از پنج قسمت مختلف شهر تهران (شمال –جنوب-شرق –غرب) برابر (3=SD) و81,5dB بوده که بیش از آستانه بوده است. آنالیز آماری داده های استخراجی از پرسشنامه ها نشان داد که 83% شهروندان ، وجود فروشندگان سیار خیابانی را در صورتی که ایجاد مزاحمت صوتی نکنند، کاملا مطلوب دانسته اند. 71% افراد ، صدای ناشی از تبلیغات بی موقع فروشندگان را مخل آرامش گزارش نمودند. بیش از 80% افراد، لزوم اعمال مدیریتی مناسب را برای ساماندهی فعالیت دستفروشان ، مورد تاکید قرار دادند. 42% افراد محدود کردن تبلیغات با بلندگوها را درساعات استراحت بعد از ظهرها لازم دانستند. نظرسنجی گویای این مهم است که مدیریت شهری باید به برنامه ریزی مناسبی در خصوص ساماندهی این دسته از فروشندگان بپردازد. شاید بتوان با استفاده از علایم صوتی آهنگین و طراحی شده بنوعی با این مساله روبرو شد بدیهی است دستیابی به راهکار مناسب نیاز به بررسی های بعدی خواهد داشت.

آلودگی صوتی، فروشندگان سیار، فروشندگان خیابانی، صدا، شهر