بررسی پروتکل پیشنهادی با تغییرمکان ایستگاه پایه جهت بهینه سازی مصرف انرژی شبکه های حسگر بیسیم

یک شبکه حسگر بی سیم مجموعه ای از تعداد بسیار زیادی گره حسگر با ابعاد کوچک وقابلیت های مخابراتی و محاسباتی محدود است که به منظور جمع آوری و انتقال اطلاعات از یک محیط به سمت یک کاربر و یا ایستگاه پایه به کاربرده می شود که در آن شبکه عصبی نقشه خودسازماندهی SOM یک شبکه عصبی بدون نظارت است و از نورونهای عصبی در یک ساختار گرید منظم با ابعاد پایین تشکیل شده، همچنین خوشه بندی با استفاده از الگوریتم K-means که مجموعه داده را بهk زیرمجموعه تقسیم میکند و برای انتخاب سرخوشه سه معیار مهم شامل حسگری که دارای حداکثر سطح انرژی باشد، نزدیکترین حسگر به ایستگاه مبنا و مرکز ثقل خوشه در نظر گرفته شده است ارسال داده در این روش همانند مرحله ارسال داده در پروتکل CDDA است که پس ازانتخاب سر خوشه با روش های مذکور، هر گره سرخوشه داده خود را به سایر گره های خوشه منتشر می کند. از لحاظ بهبود در طول عمر شبکه در همه سناریوهای آزمایش شده بیش از 30 در صد بهبود نسبت به پروتکل لیچ مشاهده شده است و با توجه به شبیه سازی انجام شده می توان دید که در سناریوی مطرح شده برای پروتکل لیچ و پروتکل پیشنهاد شده زمانی که نصف گره ها فعالند پروتکل لیچ 56 درصد و پروتکل پیشنهادی 88 درصد از ناحیه را پوشش داده است.

Keywords:

شبکه های حسگر بیسیم , مصرف انرژی , پروتکل , بهینه سازی