سهیلا محمدیانی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی گرایش بیوتکنولوژی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل، مازندران
مصطفی رحیم نژاد - دانشیارمهندسی شیمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
حسین نجف زاده - استاد فارماکولوژی دانشگاه علوم پزشکی بابل
قاسم نجف پور - استاد مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل

داربست های بیو پلیمری نقش موثری در تحقیقات مهندسی انواع بافت ها دارند و مهم ترین مشخصات آن ها اندازه روزنه، تخلخل، مساحت سطح و رابطه میان مواد داربست سازی برای کاشت، انتقال حجم سلول و تشکیل بافت جدید می باشد. همچنین کلاژن به عنوان زیست سازگار ترین بیوپلیمر طبیعی برای استفاده در فرآیند داربست سازی شناخته شده است زیرا یکی از اجزای ذاتی همه بافت های بدن می باشد و ساختار اصلی بافت همبند را متحمل می شود. داربست های متخلخل از پیش ساخته برای کاشت سلول، سلول زدایی ماتریکس خارج سلولی برای کاشت سلول، سلول های متلاقی با ماتریکس خارج سلولی پنهان و سلول کپسول گذاری شده در هیدروژل خودآرا چهار روش اصلی داربست سازی در مهندسی بافت می باشد. که روش اول رایج ترین و بهترین روش داربست سازی در این علم به دلیل کثرت گزینه های متنوع برای مواد داربست سازی و طراحی دقیق برای ریزساختار ها و ساختار های بدن از طریق روش الکتروریسی می باشد

داربست سازی، الیاف الکتروریسی، داربست نانو کلاژن، مهندسی بافت