تحلیل منطقه ای سیلاب با استفاده از روش های برآورد گشتاور خطی و حداکثر دست نمایی در حوزه آبخیز کارون شمالی

سیل از جمله پدیده هایی است که هر ساله در گوشه و کنار جهان، جان و مال بسیاری از مردم را به مخاطره می اندازد. بنابراین در طرح های بهره برداری از منابع آب، کنترل سیلاب، سدسازی، عملیات آبخیزداری و اکثر مطالعات هیدرولوژی، دبی سیلاب اهمیت بسزایی دارد و به منظور برآورد سیلاب یکی از روش ها، استفاده از توزیع های آماری می باشد. در پژوهش حاضر، داده های 10 ایستگاه هیدرومتری در حوزه آبخیز کارون شمالی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و سیلاب با دوره بازگشت های (2، 5 و 10 و 20 و 50 و 100 و 200 و 500 و 1000) با استفاده از توزیع های آماری مختلف با روش های برآورد گشتاور خطی و حداکثر درستنمایی محاسبه گردید. همچنین آزمون های نکویی برازش مورد استفاده در تحقیق نیز شامل آزمون کلموگروف- اسمیرنوف و آزمون کی دو می باشند. نتایج بدست آمده نشان داد که در ایستگاه هایی که تعداد سال های آماری کم باشد، روش گشتاور خطی بهتر از روش حداکثر دستنمایی می باشد. همچنین کارایی توزیع 3 پارامتری نیز بهتر است. حساسیت توزیع های 3 پارامتری به تعداد سال آماری و روش برآورد پارامتر از بقیه توزیع ها بیشتر می باشد و در ایستگاه هایی که تعداد سال آماری کم است بهتر است از روش گشتاور خطی استفاده گردد. همچنین در ایستگاه هایی که دارای تعداد سال آماری زیاد و بدون بازسازی می باشند، کارایی روش حداکثر درست نمایی و گشتاور خطی با یکدیگر مقایسه گردد و چنانچه نتایج نزدیک به هم باشد، به دلیل کارایی بالاتر روش حداکثر درست نمایی، از آن استفاده گردد.

Keywords:

گشتاور خطی , حداکثر دست نمایی , توزیع های آماری , حوزه آبخیز کارون شمالی , تحلیل فراوانی سیل