آرزو سبک خیز - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی گردشگری، دانشگاه حکیم جرجانی

آمایش سرزمین به معنای بهره برداری بهینه از امکانات در راستای بهبودوضعیت مادی و معنوی در قلمرو جغرافایی خاص است در این طرح مزیتهای فضایی طبیعی، اجتماعی و اقتصادی، ساماندهی و نظام بخشی می شود این کار با هدف ایجاد رابطه ی منطقهی بین توزیع جمعیت و انجام فعالیتها در پهنه سرزمین با توجه به ویژگی های فضایی مناطق است به همین منظور پژوهش حاضر با توجه به عنوان تحقی «آمایش سرزمین و نقش آن در توسعه گردشگری ساحلی شهرستان ساری » از نظر هدف کاربردی و از لحاظ نوع روش توصیفی و تحلیلی می باشد جامعه آماری کلیه ساکنین منطقه ساحلی ساری و مسئولین شورای اسلامی و بخشداری منطقه و کارشناسان مرتبط با این موضوع و همچنین گردشگران دخلی و خارجی در منطهق به تعداد 865 نفر از آنجا که حجم نمونه مورد نیاز برای پژوهش از میان جمعیت در دسترس منطقه ساحلی شهر ساری بوده است و حجم نمونه براساس جدول کرجسی و مورگان تعداد 267 نفر که زا بین ساکنین منطقه مورد مطالعه به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند نتایج پژوهش اینکه میزان پاکیزگی کیفیت منظر و امنیت اجتماعی، میزان فضایی تفریحی برای خانواده، میزان وضعیت اقتصادی و اشتغال زایی میزان خدمات رفاهی و مهمانپذیری در منطقه ساحلی شهر ساری بیشتر از حد متوسط بوده است.

آمایش سرزمین، گردشگری گردشگری، ساحلی، شهرساحلی ساری