معصومه محمدکریمی
الناز زندیه

معماری پایدار دارای مفاهیم عمیقی است که پیوند دهنده ی انسان، طبیعت و معماری است و در پی راه حلی جامع برای ملاحظات محیطی و در عین حال برای به دست آوردن سطح کیفی زندگی در ارزشهای فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و آسایشی می باشد .با نگاهی به معماری سنتی گذشته در می یابیم که معماران ایرانی چگونه به این مفاهیم دست یافته اند و بهترین محیط را برای زندگی انسان فراهم کرده اند. در این مقاله ابتدا به صورت مختصر خانه گرامی یزد که قدمت آن به اواخر دوره قاجار می رسد و عمر آن حدودا 110 تا 120 سال است، معرفی می گردد و پس از ذکر و بررسی اصول پدید آورنده پایداری در معماری، خانه تاریخی گرامی در شهر یزد را به عنوان خانه بومی ایرانی مورد مطالعه قرار می دهیم و نحوه بکار گیری این اصول را در عناصر معماری این خانه بیان می کنیم. روش گرد اوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی می باشد. بازخوانی این اصول منجر به شناخت ارزش های قابل تکرار بر معماری سنتی می شود که می توان آن ها را در معماری معاصر تعمیم داد.

معماری پایدار، معماری ایرانی، خانه گرامی