مرضیه شاهرودی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
فاطمه کاکایی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

بشر همواره به دنبال راهکارهایی برای تامین انرژی مورد نیاز خود بوده است. در دوران مدرن، کاهش منابع ذخیره انرژی های فسیلی از سویی و پیامدهای زیست محیطی استفاده از این نوع انرژی نظیر پدیده گرم شدن زمین از سوی دیگر، منجر به مطرح شدن مفهوم توسعه پایدار به معنای توسعه ای که نیازهای نسل امروز را بدون به خطر انداختن توانایی نسل آینده در برطرف ساختن نیازهایشان پاسخ دهد، شد. برای تحقق این هدف، پژوهشگران با نگاهی دوباره به طبیعت به دنبال معرفی انرژی های نو و تجدیدپذیر هستند. از جمله این انرژی ها که پتانسیل قابل توجهی در تامین امنیت انرژی و حفظ محیط زیست دارد، زیست توده است. زیست توده انرژی ذخیره شده در بافت های گیاهی و جانوری است که می تواند به عنوان سوخت و یک منبع انرژی تجدیدپذیر استفاده شود. بیومس علاوه بر تامین منبع تغذیه برای گیاهان و جانوران، در فرایند تولید بسیاری از دست ساخته های بشر، مثل پارچه، دارو و مواد شیمیایی و مصالح ساختمانی مورد استفاده قرار می گیرد. نظر به اینکه چیزی حدود یک سوم از مصرف انرژی کشور به بخش ساختمان اختصاص دارد، و با توجه به وابستگی زمین، محیط زیست و اثر مصنوع معماری به یکدیگر، این مقاله با رویکردی کیفی و با ارائه نمونه های موردی شماتیک از استفاده از زیست توده در تامین انرژی بنا، سعی دارد توجه ارگان های حمایتی، نهادهای سیاست گذاری و طراحان را به این منبع غنی تجدیدپذیر جلب کند. برای این منظور داده های کتابخانه ای گردآوری شده به روش توصیفی تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته و نتایج حاصله در قالب جدولی شامل چالش های فرارو، فرصت ها و تهدیدها ارائه شده اند.

انرژی های نو، زیست توده، توسعه پایدار، معماری، صنعت ساختمان