بتن سنگین از تئوری تا اجرا

بتن سنگین، بتنی است که در آن به جاى شن و ماسه از خرده هاى فولاد، چدن و یا سولفات باریم استفاده مى شود . وزن مخصوص بتن سنگین حدود ۵.۱ تا ۵.۲ برابر وزن مخصوص بتن معمولى است . کاربرد این بتن لوگیرى از تشعشع اشعه X گاما و سایر اشعه ها بوده و اصولاً در سازه هاى تأسیسات اتمى و یا هر جا که امکان تشعشعات رادیواکتیو وجود دارد استفاده مى شود. از این نوع بتن در ساخت وزنه هاى تعادلى (بتن هاى وزنى) و یا در مواردى که نیاز به افزایش بار مرده سازه، (بدون افزایش حجم)نیز استفاده می شود.هزینه حمل و نقل سنگدانه هاى سنگین در مقایسه با سنگدانه هاى معمولى که معمولاً در نزدیکى کارگاه در دسترس مى باشند، نسبتاً بالاست . استهلاک تجهیزات مرتبط با مصالح سنگى سنگین نیز بسیار بالاست.با افزایش چگالى بتن، خصوصیات زیادى از بتن دستخوش تغییر می شود . یکى از مهمترین این خصوصیات، مقاومت سایشى بتن است. در صورت یکسان بودن سایر شرایط، با افزایش چگالى بتن، مقاومت سایشى آن نیز افزایش مى یابد .دراین مقاله به معرفی بتن سنگین، ویژگی های آن وکاربرد آن درکف سازی می پردازیم

Keywords:

بتن سنگین , اشعه X. گاما , سنگدانه های سنگین , طرح اختلاط , روش اجرا