رابطه ی تصویر، متن و آموزش در ادبیات کودک

کودکان در گذشته های ادبی ما هرگز برای خود ادبیات مکتوب و مستقلی نداشته اند. ملتی که مراحل سزاوار توجهی از مدنیت و فرهنگ را پشت سر گذاشته و در مقاطعی از تاریخ خود، هر نسل از نسل گذشته پیشتر و کمال یافته تر بوده است، نمی تواند به تعلیم و تربیت و پرورش استعدادها و توانایی های کودکان خود بی توجه باشد. ادبیات کودکان به مفهوم جدید آن مثل بسیاری از قالب های جدید ادبی همچون رمان، داستان کوتاه، نمایشنامه و مقاله طی همین سده ی اخیر و تحت تأثیر نمونه های غربی آن، در کشور ما مورد توجه قرار گرفته است. از آنجا که انتقال آموزش های ادبی معمولاً به دو طریق شفاهی و مکتوب امکان پذیر بوده است. بیشتر باید به گونه های مکتوب آن، که قصد ما از انتشار آن آموزش است توجه کرد که در متن چه چیزی آموزش داده می شود و آیا آن نقاشی ها با آموزه های اسلامی مطابقت دارد یا خیر و تصاویر چه الگوی ظاهری و پوششی را برای آینده ی کودک ما ترسیم می کند.