نادرقلی قورچیان - گروه مدیریت آموزشی دانشکده مدیریت و اقتصاد دانشگاه علوم و تحقیقات تهران
ابوالفضل پاکاری - گروه مدیریت آموزش -دانشگاه علوم و تحقیقات تهران-دانشگاه آزاد اسلامی
سید حسن موسوی - دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

با توجه به تحولات سریع در عصر جهانى شدن و پیچیدگى مسائل داخلى و بین المللى،شناخت آنها با یک رویکرد و رشته دانشگاهى ممکن نیست.در واقع،تقسیم بندى دانش بشرى به رشته ها و عرصه هاى مختلف رشتهاى،در دو دهه اخیر،به طور جدى به چالش کشیده شده است و این چالش در دانشگاه هاى معتبر دنیا به وضوح دیده مىشود.ادعاى اصلى این است که محصورماندن اساتید،پژوهشگران و دانش پژوهان در مرزهاى غیر منعطف رشتهاى،نه تنها مانعى جدى بر سر راه نوآورى و خلاقیت است،بلکه نمىتواند جوابگوى مسائل و مشکلات بسیار پیچیده دنیاى جهانى شده باشد.چالش میان رشتگى در علوم اجتماعى،انسانى،و هنر عمیق تر است،زیرا این علوم تا حدزیادى از یکدیگر بیگانه شده و حتى رقابت ها و دشمنى هاى میان آنها موجب انحراف از فهم درست پدیده ها شده است. در علوم اجتماعى،انسانى،و هنر،بارها شاهد این بوده ایم که مثلا اقتصاددانان رشته و متخصصان علم سیاست را به سخره میگرفتند یا روانشناسان تبیین هاى جامعه شناختى را بى فایده مى انگاشتند.در بهترین حالت،این رشته ها خود را از مراجعه به دیگرى مستغنى مىپنداشتند.این روند متأسفانه،موجب شد تبیین هاى ناقص و بعضا،نادرست در حوزه هاى اجتماعى،انسانى،و هنر رواج یابد و خساراتى جبران ناپذیر به بار آورد.هدف مطالعات میانرشته هاى در واقع،برطرف کردن بیگانگى میان علوم مختلف و آشتى دادن آنها براى روشنگرى بهتر و فهم دقیقتر پدیدههاى طبیعى و اجتماعى است.بر این اساس،میانرشتگى مىتواند دو فایده داشته باشد:نخست،با به چالش کشیدن اندیشه هاى پذیرفته شده،درکى جدید و انتقادى به پژوهشگر مىدهد،و دوم،این فرصت را به پژوهشگران رشتههاى گوناگون مىدهد که شناخت بهترى از فعالیتهاى علمى یکدیگر به دست آورند.به عبارت دیگر،این کار موجب ارتباط میان اساتید و پژوهشگران دانشگاه خواهد شد و آنان را براى بحث درباره هر مسئله خاص کنار هم قرار خواهد داد و از این طریق،مى تواند به هدف اصلى هر دانشگاه نزدیک شود که باید آموزش،پژوهش،و خدمت رسانى ازطریق شکلدهى به اجتماع اندیشه ورزان باشد.همان گونه که بسیارى از متخصصان تاریخ علم معتقدند،مهمترین ابزار تولید دانش و علم جدید،همانا شکلگیرى جوامع تعاملى مىباشد.شکلگیرى جوامع تعاملى یا اجتماع اندیشهورزان در نهایت،موجب خواهد شد که نه تنها دانشگاه در کار تدریس و پژوهش مفید باشد،بلکه بتواند هدف دیگرخود یعنى خدمترسانى به جامعه)داخلى و بینالمللى(را نیز محقق کند.

میان رشته ای، رهیافت رشتهای، رهیافت غیررشتهای، رویکردهای تلفیق، نردبان تلفیقی