حمید رضا عظمتی - دانشیار دانشکده معماری وشهرسازی،دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی ویسنده مسئول
لیلا کاظمی - دانشجوی دکتری معماری ،دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال
معصومه جعفری - دانشجوی دکتری معماری ،دانشگاه آزاد اسلامی تهران شمال

در طراحی بسیاری از فضاهای آموزشی، به جنبه های روحی و روان شناختی دانش آموزان کمتر توجه میشود. به نظر روان شناسان محیط، قرارگاه آموزشی باید به گونه ای طراحی شود که یادگیری در آن آسان و خوشایند باشد. نیاز روز افزون کشور ما به گسترش فضاهای آموزشی همگام با افزایش جمعیت سبب ساخت فضاهایی با کیفیت آموزشی پایین گردیده و اغلب این فضاها با ویژگیهای روان شناختی کودکان و نوجوانان سازگار نیستند.همچنین تحقیقات متعدد نشان می دهد که سلامت روانی دانش آموزان با پیشرفت تحصیلی آنها رابطه داردواز طرفی دیگر ارتقا سلامت روان در کاهش آسیب های اجتماعی موثر است .بنابراین هدف این مقاله ارتقا یادگیری دانش آموزان در حیطه اهداف آموزشی و در سطح کلان کاهش آسیب های اجتماعی از طریق ارتقا سلامت روان با در نظر گرفتن فاکتورهای محیطی موثر برآن در محیط های آموزشی میباشد.شیوه پژوهش این مطالعه بر روش تحلیل محتوا پیرامون مبانی نظری تحقیق و بررسی یافته های نوین در زمینه های روان شناسی محیط و طراحی معماری فضاهای آموزشی استوار بوده است. بر این اساس با اتخاذ یک نگاه میان رشته ای وبه روش استدلال منطقی فصل مشترک های دو حوزه را باز شناسی نموده در این ارتباط سه معیار کلی الف- شادابی ومشارکت اجتماعی دانش آموزان در ساخت واداره محیط آموزشی شان و ب- نقش محیط طبیعی وشرایط محیطی ج-ارتقا خلاقیت وارتقا خودآگاهی واحساس ارزشمندی، مورد تحلیل قرار گرفته است .نتیجه این رویکرد تبیین اصولی برای طراحی فضاهای آموزشی با رویکر کاهش آسیب های اجتماعی از طریق ارتقا سلامت روان دانش آموزان در محیط های آموزشی به کمک طراحی محیطی میباشد.

آسیب های اجتماعی ،سلامت روان ،فضاهای آموزشی