بررسی تجربی تأثیر افزودن نانوسیال بر کارایی آبگرمکن خورشیدی ترموسیفونی لوله خلاء اصلاح شده

در سالیان اخیر استفاده از نانوذرات با هدف افزایش انتقال حرارت، درسیستم های حرارتی مورد توجه ویژه ای قرار گرفته است. آبگرمکن های لوله خلاءاز کارآمدترین انواع آبگرمکن های خورشیدی است و برای استفاده صنعتی ازمزایای نانوذرات در آن، باید سیستم جذب و برداشت انرژی از یکدیگر جداشوند. بدین منظور در مخزن این سیستم مبدلی قرار داده شده است که آب مصرفیاز آن عبور کرده و با سیال عامل داخل سیستم آبگرمکن تبادل حرارت صورت می-گیرد. با تفکیک مسیر آب مصرفی از سیال عامل در گردش داخل آبگرمکن میتوانذرات نانو را به سیال عامل اضافه کرد. نانوذرات مورد آزمایش از نوع اکسید سیلیسیم (SiO(2 و غلظتهای جرمی مورد بررسی 0/07%، 0/15%، 0/3% و 0/45% می باشد. آزمایشها در دو قسمت جذب انرژی خورشیدی بدون عبور آب از مبدل و در قسمتدیگر برداشت انرژی از سیستم صورت گرفته است. در بهترین حالت در آزمایش های جذب انرژی با غلظت جرمی 0/15% حدود 4 درصد افزایش در بازده قانون اول و در آزمایشهای برداشت انرژی در همان غلظت جرمی حدود 15 درصد افزایش بازدهقانون دوم نسبت به سیال پایه آب مقطر به دست آمده است.

Keywords:

آب گرمکن خور شیدی ترمو سیفونی , بازده قانون اول و دوم , نانوذرات