تاثیر غلظت سیلیکات سدیم بر ریزساختار و مقاومت به خوردگی پوشش ایجاد شده به روش اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی بر روی اتصالغیر همجنس تیتانیم و منیزیم به روش جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی

آلیاژهای منیزیم و تیتانیم دارای چگالی پایین هستند، که مقاومت به خوردگیآلیاژهای منیزیم بر خلاف تیتانیم خیلی ضعیف است بنابراین نیاز ضروری برایرسیدن به اتصال بین منیزیم و تیتانیم وجود دارد تا این آلیاژها بتوانندبرای کاهش وزن آلیاژهای مختلف در کاربردهایی مانند صنعت خودروسازی،هوافضا و دریایی استفاده شوند. بنابراین جهت رسیدن به شرایط بهینه،پوشش دهی اتصال بین این فلزات ضروری می باشد. در این تحقیق پس از اتصالتیتانیم و منیزیم به روش جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی، عملیات پوشش دهی به روشاکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی بر روی این اتصال در محلول پایه سیلیکاتیانجام شد و تاثیر غلظت سیلیکات سدیم بر ریزساختار و مقاومت به خوردگیپوشش بررسی شد. از میکروسکوپ الکترونی روبشی، پراش اشعه ایکس و روشپلاریزاسیون پتانسیودینامیک به ترتیب جهت مشخصه یابی زیرساختار، ترکیب فازیپوشش و مقاومت به خوردگی پوشش استفاده شد. نتایج حاصل از این تحقیق نشانداد که پوشش تشکیل شده بر روی منیزیم عمدتا دارای فازهای (Mg2SiO(4) ، MgSiO(3 و MgOمیباشد و پوشش تشکیل شده بر روی تیتانیم عمدتا دارای فازهای روتایل وآناتاز می باشد. نتایج حاصل از میکروسکوپ الکترونی نشان داد که با افزایشغلظت سیلیکات سدیم تعداد میکروحفرات تشکیل شده بر سطح کمتر و قطر آنهاافزایش می یابد. همچنین نتایج حاصل از آزمایشات پلاریزاسیون نشان داد باافزایش غلظت سیلیکات سدیم مقاومت به خوردگی پوشش منیزم و تیتانیم ابتداافزایش و سپس کاهش می یابند. و بهترین غلظت جهت بدست آوردن ریزساختاربهینه و بیشترین مقاومت به خوردگی 10 گرم بر لیتر سیلیکات سدیم می باشد.

Keywords:

اکسیداسیون پلاسمای الکترولیتی , منیزیم , تیتانیم , جوشکاری اصطکاکی اغتشاشی , مقاومت به خوردگ