سمانه نویدبخش - شرکت مهندسی بین المللی فولاد تکنیک

امروزه، پیشرفت هایی در زمینه برنامه های بلادرنگ، شبکه های ارتباطی، فروشگاه های اینترنتی و وسایل سیار، منجر به رشد عظیمی از برنامه های محاسبات ابری، شبکه های ارتباطی، فروشگاه های وب و سایر موارد شده و لذا رایانش ابری ، تبدیل به یک مدل کاربردی عظیم در دنیای اینترنت از سال 2007 شده است. ابر ، تصویری است انتزاعی از شبکه ای عظیم و توده ای که حجم آن مشخص نیست، معلوم نیست که از چه منابع پردازشی تشکیل شده و ابعاد زمانی و مکانی یکایک اجزای آن چیست، محل قرارگیری سخت افزارها و نرم افزارهای آن معلوم نیست ولی آنچه که عرضه می کند مشخص است.به طور کلی رایانش ابری، دامنه ای از سرویس هایی است که در اینترنت ارائه می شوند. سیستمهای ابری، مجموعه ای از میزبانهای کم هزینه هستند که به کمک یک استراتژی و مدیریت خاص، منابع گوناگونی از کامپیوتر ها را سازماندهی کرده و سرویس های امن، قابل اطمینان، سریع، سازگار و شفاف از قبیل ذخیره داده، دسترسی و محاسبات کاربران پیشنهاد می دهند[1].موسسه ملی فناوری و استانداردها (NIST) رایانش ابری را اینگونه تعریف می کند:«رایانش ابری مدلی است برای فراهم کردن دسترسی آسان بر اساس تقاضای کاربر از طریق شبکه به مجموعه ای از منابع رایانشی قابل تغییر و پیکربندی (از قببل شبکه ها، میزبان ها، فضای ذخیره سازی، برنامه های کاربردی و سرویس ها) که این دسترسی بتواند با کمترین نیاز به مدیریت منابع و یا نیاز به دخالت مستقیم فراهم کننده سرویس به سرعت فراهم شده یا آزاد (رها) گردد». رایانش ابری سیار، حالت جدیدی از محاسبات ابری و رایانش سیار است که ابر را بر پایه سرویسی برای کاربران اینترنت در وسایل سیار فراهم می کند. برخی چالش های مطرح در رایانش ابری سیار را می توان به شرح ذیل طبقه بندی نمود:• مدیریت داده، شامل داده های قابل حمل، جنبه های دسترسی داده و پایگاه داده های سیار• جنبه های عملیاتی، شامل متدهای برونسپاری، مدیریت حرکت و پروتکل های ارتباطی• امنیت، شامل امنیت ابر عمومی، امنیت ابر سیار و حفظ حریم خصوصی [2,1].