بررسی نقش دیسپرسنتها در رفع آلودگی های نفتی دریا و تاثیرات آن بر محیط زیست دریایی

این مقاله به نقش مهم دیسپرسنتها در کاهش و کنترل آلودگی های نفتی در دریا و اثرات مثبت و منفی آن بر اکوسیستم دریایی میپردازد. در بخشی از مطالعات به انواع اصلی دیسپرسنتها، روشهای بکارگیری، سرعت تصفیه آنها و چگونگی عملکرد آنها پرداخته شده است. سپس آزمایشات میزان سمیت و نیز اثرات زیست محیطی آن مورد بحث قرار گرفته اند و در ایان سیستم های مختلف کاربردی، مزایا و معایب این سیستم ها بیان شده اند. بر اساس نتایج بدست آمده، دیسپرسنت های مدرن در یک نفت با گرانروی بین 20000mpa.s تا 5000mpa.s عموما می توانند کاربرد پذیر باشندو در گرانروی 5000mpa.s یا بیشتر فعال هستند و کاربرد آنها با افزایش گرانروی به تدریج کاهش می یابد. نفت با گرانروی بیش از 10000mpa.s خاصیت دیسپرس کردن زیادی ندارد. استفاده از دیسپرسنت ها در مورد اکثر نفت های خام تقریبا موفق نشان داده شده است، بشرط اینکه قبل از آنکه نفت هوازده شود، دیسپرسنت شروع بکار کند. نرخ تصفیه پیشنهادی برای دیسپرسنت های مدرن ترقیق سازی نسبت 1 قسمت دیسپرسنت به 20 تا 30 قسمت ماده نفتی است. انرژی موج، نوع دیسپرسنت و همچنین میزان سرعت تصفیه دیسپرسنت از فاکتورهای مهمی به شمار می آیند که بر کاربرد دیسپرسنتها موثرند. دیسپرسنت می تواند خطر تخریب موجوداتی مثل پرندگان، سمور آبی و مانگروها را احساس به پوشش خفه کننده نفت هستند، کاهش دهد. نفتی که به صورت شیمیایی دیسپرس شده اثرات کمتری روی مانگروها در ساحل میگذارد اما مرجان و علف های دریایی را تحت تاثیر قرار می دهد.

Keywords:

دیسپرسنت , آلودگی نفتی , محیط زیست