محمد علی علیزاده - دانشجوی کارشناسی ارشد مرتعداری دانشگاه گنبد
اکبر فخیره - استادیار دانشگاه گنبد کاووس
مجید محمد اسمعیلی - دانشیار دانشگاه گبند کاووس
حمید علی پور - دانشجوی دکتری بیابان زدایی دانشکده منابع طبیعی و کویر شناسی دانشگاه یزد

ترسیب کربن به عنوان فرایندی عمل می کند که طی آن دیاکسیدکربن از اتمسفر گرفته شده و در بافتهای به صورت ئیدراتهای کربن ذخیره شده و سپس بخشی از آن به صورت کربن لاشبرکت و کربن آلی خاکت ذخیره می گردد. ترسیب کربن در بیوماس و خاکث نیزکه باعث تعدیل اثر گلخانه ای میگردد، می تواند به عنوان منفعت و سود اضافی حاصل از فعالیت ها و عملیات احیاء اراضی تخریب شده مطرح گردد. افزایش ترسیب کربن خاک علاوه برافزایش کیفیت خاک بر بهبود دانه بندی و پایداری خاکدانه ها تاثیر گذار بوده و از افزایش فرسایش خاک نیز جلوگیری می کند. هرگونه تلاش در جهت افزایش پتانسیل بیولوژیک اراضی و بازگرداندن ظرفیت های از دست رفته عرصه های منابع طبیعی که در راستای توسعه پایدار باشد، افزایش ترسیب کربن و یا جلوگیری از انتشار و هدر رفت کربن را نیز به همراه دارد. در چنین شرایطی است که در بسیاری از مطالعات، ترسیب کربن به عنوان ارزش افزوده برای پروژه های اصلاح، احیاء و مدیریت عرصه های منابع طبیعی در نظر گرفته می شود. تحقیقات روی روشهای جدید افزایش ترسیب کربن و افزایش زمان بقای کربن در خاکث، نیاز به توسعه دارد و این توسعه نیازمند استفاده از علوم مولکولی، شیمی کلوئیدها، مهندسی ژنتیکت و اصول اصلاح نباتات است. ترسیب کربن خاک بخش مهمی از ترسیب کربن در اکوسیستم خشکی است و تاثیر شدیدی بر CO2 اتمسفر دارد بطوریکه تغییرات کم در تراکم کربن خاک در اثر تغییر اراضی ممکن است تغییرات زیادی در تراکم CO2 اتمسفری ایجاد کند.

خاک، ترسیب کربن، مواد الی ،نفوذپذیری خاک