آرش مسعودی فر
محمد تمیمی

درماندگی مالی از جمله مهم ترین عواملی است که باعث جلوگیری از تداوم فعالیت شرکت ها شده و در نتیجه, اتلاف منابع مالیمالکان, سرمایه گذاران و سایر اعتبار دهندگان را به دنبال خواهد داشت. از این روی تحقیقات بسیاری جهت کشف راهکارهایی کهبتواند توان مالی شرکت ها را ارزیابی نموده و وقوع درماندگی مالی یا همان ورشکستگی را پیش بینی نماید انجام شده است.پژوهش حاضر به ارزیابی توانایی مدل اسپرینگیت در پیش بینی ورشکستگی شرکت های عضو بورس اوراق بهادار تهران پرداختهاست. بدین منظور ابتدا مدل مذکور با استفاده از ضرایب اصلی و با توجه به نسبت های مالی شرکت های بورس تهران به تعداد 30شرکت ورشکسته و 30 شرکت غیر ورشکسته مورد آزمون قرار گرفته و مشخص شد در سال ورشکستگی, یک سال قبل و دو سالقبل از ورشکستگی به ترتیب 16/67 درصد و 36/67 درصد قابلیت پیش بینی را دارا می باشد که با توجه به ضریببرآورد مدل اصلی, نتایج ضعیفی می باشند. پس از انجام تعدیلات لازم با استفاده از نرم افزار SPSS21 , نسبت های مالی مجدداوارد مدل شده و مشخص شد مدل برای سال ورشکستگی, یک سال قبل و دو سال قبل از ورشکستگی به ترتیب 75 درصد، 70درصد و 81/67 درصد از قابلیت پیش بینی برخوردار می باشد. نتایج جدید حاکی از آن است که مدل اسپرینگیت پس از تعدیل, در بازارهای مالی ایران از توانایی بالا و قابل قبولی در پیش بینی بحران مالی شرکت ها برخوردار می باشد.

پیش بینی درماندگی مالی, ورشکستگی, درماندگی مالی, مدل اسپرینگیت