امیر حافظی خواه - کارشناس ارشد علوم سیاسی، دانشگاه تهران

این مقاله با الگوبرداری از تحلیلهای جامعه شناسانه ای که بیشتر جهت توجیه و شناخت علل انقلاب های سیاسی مطرح شده اند، نگاهی به تاثیرات تحریم مقطعی بر اقتصاد ایران داشته و سعی نموده است تا مواضع سیاستمداران را در تقویت و یا تضعیف این تاثیرات ملاحظه نماید. نقطه اتکای تحلیل بر مفهوم اقتصاد مقاومتی قرار داشته و دلایل اهمیت این موضوع در نظر و در عمل در چارچوب دو نظریه ی محرومیت نسبی و توسعه دیرهنگام تحلیل شده است. نظریه ی اول از علم روانشناسی وارد علم سیاست و جامعه شناسی انقلابات شده است و نظریه دوم حاصل تحلیل مقایسه ای بنیامین اسمیت از وضعیت ایران و اندونزی به این زمینه ی مطالعاتی وارد شده است. فرضیه ی این تحقیق بیان میدارد که تحریم مقطعی نظام اقتصادی و سیاسی جمهوری اسلامی ایران در صورتی که جوانب مثبت آن به خوبی توسط سیاستمداران کشور مورد شناخت و برنامه ریزی قرار بگیرد، می تواند به ثبات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور کمک کرده و وضعیتی به معنای واقعی کمه برد برد را پدید آورد. سوال اصلی تحقیق آن - است که اتخاذ چه مواضعی بر راهبرد برد برد اقتصاد مقاومتی تاثیر می گذارد؟ روش تحقیق مبتنی بر - مطالعات کتابخانه ای و تحلیل های ثانویه ی انقلابات و تحلیل محتوای موضع گیری های غالب ا آشکار سیاستمداران جمهوری اسلامی ایران می باشد.

اقتصاد مقاومتی، برجام، نظریه ی توسعه دیرهنگام، محرومیت نسبی