بررسی کارایی و بهره وری صنایع کشور با روش تحلیل پوششی داده هاطی سال های 1376 تا 1390

برای رشد تولید و ارزش افزوده بخش صنعت کشور به دلیل محدود بودن منابع و عوامل تولید راهی جز ارتقای بهره وری وجود ندارد. جهت برنامه ریزی برای این اقدام، گام نخست اندازه گیری دقیق شاخص بهره وری برای هر کدام از زیر بخش های صنعتی به طور مجزا است، چرا که با مقایسه زیر گروه های صنعتی با هم می توان نقاط قوت و ضعف آنها را شناسایی نموده و برای سیاست گذاریهای آتی آنها از بخش های دیگر بهره وری برای هر کدام از زیر بخش های صنعتی به طور مجزا است، چرا که با مقایسه زیر گروه های صنعتی با هم می توان نقاط قوت و ضعف آنها را شناسایی نموده و برای سیسات گذاریهای آتی آنها از بخش های دیگر بهره وری یاری جست. در این مطالعه با اندازه گیری کارایی و بهره وری جزئی کلیه صنایع ایران بیشتر از 10 کارکن کدهای دو رقمی ISIC برای بازه زمانی 1376 تا 1390 بر اساس آخرین اطلاعاتموجود از مرکز آمار ایران مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است. محاسبات کارایی فنی با روش ناپارامتریک تحلیل پوششی داده (DEA) انجام شده است و نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل ها نشانگر آنست که علاوه بر پایین بیودن میزان کارایی در اکثر زیربخش های صنعتی، رشد کارایی در آنها نیز بسیار کم بوده و بیشتر صنایع نیز دارای بازده به مقیاس کاهشی هستند و به عبارتی بایستی در شرایط موجود حجم و دامنه فعالیت فعلی خود را برای کارا شدن کاهش دهند میانگین کارایی فنی، برای صنایع ایران برابر با 9/64 درصد بوده است که از 23کد ISIC تنها نه تای آنها بالاتر از میانگین و چهاده صنعت دیگر پایین تر از میانگین کارایی عمل نموده اند. در نهایت با تحمین توزیع کارایی برای کل صنایع ایران با آزمون اندرسون دارلینگ، مشخص شده که کارایی برای بخش صنعت، از توزیع نرمال با پارامترهای میانگین و انحراف معیار به ترتیب 0،6490 و 0،0898 پیروی کرده و نتجه می شود که پایین بودن اکثر صنایع از میانگین کارایی در کشور معنی دار است، از دانستن توزیع کارایی در صنایع مشخص می شود که احتمال اینکه برای سال های بعد میزان متوسط کارایی صنایع به بزرگتر از 78 درصد برسد، برابر با 7/23 درصد می باشد که احتمال بسیار پایینی می باشد.

Keywords:

کارایی فنی , بهره وری ززیی , تحلیل پوششی داده , تحلیل آماری , آزمون اندرسون دارلین