حمزه احمدعثمان - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار
حدیثه متولی - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار
مسعود باوان پوری - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی و عضو باشگاه پژوهشگران جوان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلام آبادغرب
نرگس لرستانی - دانشجوی دکترای زبان و ادبیات عربی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار

شاعران ایرانی همواره از شخصیت ها و قصه های قرآنی در شعر خویش سودبرده اند. حافظ شیرازی، شاعر بزرگ قرن هشتم ادب فارسی، در شعر خویش به وفوراز شخصیت های قرآنی یاد نموده و از آنها برای غنا بخشیدن به شعر خویش سودجسته است . وی قرآن کریم و داستان های آن را بعنوان مطلبی برای تعبیر ازاندیشه های شعری خویش یافته و آنها را متناسب با نیاز و هدف خویش در شعرش بهکار گرفته است. از این شخصیت ها می توان از حضرت آدم (ع) حضرت نوح، (ع)حضرت یوسف (ع)، حضرت عیسی (ع) نام برد . نویسندگان این پژوهش برآنند بابررسی دیوان غزلیات حافظ با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ای، شخصیت های قرآنی در شعروی را مورد بررسی قرار دهند.

شخصیت های قرآنی، حافظ شیرازی، دیوان غزلیات