محمد فرج زاده - دکتری فلسفه تعلیم وتربیت، مدرس دانشگاه فرهنگیان امام محمدباقر(ع) بجنورد

هریک از نظام های تربیتی اهداف خاصی را مدنظر دارند و همه فعالیت های خود را برای تحقق آنهامصروف می دارند. در تربیت اسلامی، هدف اساسی و غایی تربیت، الهی شدن آدمی است. برایرسیدن به این هدف ، استعدادهای عالی انسان که در خلقت او قرار داده شده است باید رشد کند وفعلیت یابد. علامه شهید مرتضی مطهری که در خصوص تربیت انسان نیز دیدگاه هایی دارد با الهاماز مکتب تربیتی اسلام معتقد است: «تربیت، پرورش استعدادهای درونی و به فعلیت درآوردن آنها است». تعلیم وتربیت در زندگی بشر مهمترین و اساسی ترین جنبه زندگی است به گونه ای کههرگونه، اعوجاج و انحراف در آن باعث انحراف در همه امور زندگی می شود. توانایی های انسان درزندگی بروز و ظهور پیدا می کند و انسانیت انسان تحقق می یابد. در اسلام به این موضوع مهمتوجه بسیار شده و قواعد مناسبی برای رشد انسان تعیین گردیده است . انسان یک موجود قابلتغییر و قابل توبه و بازگشت است و ممکن است در سن صدسالگی هم خود را تغییر دهد ولی شکنیست که حالات روحی کم کم ملکه می شود و برگرداندن آنها دشوار می گردد .

تعلیم، تربیت، آموزش، پرورش، قرآن ، روایات ، اسلام