فریبرز حسین جان زاده - استادیار گروه زبان و ادبیات عرب دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر
حسن قمری - دانشجوی دکترا زبان و ادبیات عرب دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر

طنز و طنزپردازی نزد اهل أدب و به خصوص شاعران، یکی از روش های بیانیمی باشد که با توجه به قدرت تأثیر گذاری فراوان بر ذهن خواننده، از دیرباز تا به امروزهمورد توجه ادیبان بوده است. بعضی از شاعران؛ همانند البارودی، شوقی و الرصافی ازشعرای کلاسیک و قبانی، بیاتی و صلاح عبدالصبور از شعرای نو، با توجه به جایگاه ادبی وسیاسی ویژه ای که از آن برخوردار بودند، توانسته اند در این زمینه هنرآفرینی نمایند. دراین مقاله سعی بر این شده که با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی ضمن بیان مفهوم طنز و انگیزه های طنزپردازی به بررسی اشعار طنزگونه ی این شاعران پرداخته شود.

طنزپردازی، شعر، کلاسیک، نو