بررسی تأثیر مهار گیرنده (A(2a مرکزی بر سندرم محرومیت از مصرف مزمن مرفین در موش صحرائی

زمینه و هدف: هدف اصلی از این مطالعه بررسی تأثیر تزریق داخل بطن مغزی SCH-58261 به عنوان آنتاگونیست گیرنده های مرکزی آدنوزینی A2a بر سندرم محرومیت از مصرف مرفین در موش صحرائی نر بود. روش بررسی: رت های نر، نژاد ویستار در محدوده وزنی 250gr200 و با سن مشابه که به صورت تصادفی انتخاب شده اند به 6 گروه هشت تائی تقسیم شدند. به منظور ایجاد وابستگی، مرفین روزی دو بار به مدت 9 روز (روز اول: 5mg/kg، روز دوم و سوم: 10mg/kg، روز چهارم و پنجم: 15mg/kg، روز ششم و هفتم: 20mg/kg و روز هشتم: 25mg/kg و در روز نهم فقط دوز صبحگاهی مرفین 25mg/kg) تزریق شد. SCH-58261 در دوزهای (40μg/μ1 و 80 و 160) در روز نهم، نیم ساعت بعد از آخرین دوز مرفین، تزریق داخل بطن مغزی گردید. پس از نیم ساعت نالوکسان (4mg/kg, ip) تزریق شده و علائم قطع مصرف شامل ایستادن روی پاها، کشیدن شکم روی زمین، حرکات شبیه سگ خیس، تیمار کردن آلت تناسلی و دندان قروچه به مدت یک ساعت ثبت گردید. یافته ها: نتایج مطالعه حاضر نشان داد تزریق روزانه مرفین به روش دوزهای فزاینده سبب ایجاد وابستگی و متعاقب تزریق نالوکسان بروز علایم قطع مصرف شد که با گروه دریافت کننده سالین تفاوت معنی داری در بروز علایم و امتیاز تام سندرم ترک داشت. همچنین نتایج نشان داد که تزریق داخل بطن مغزی آنتاگونیست گیرنده های آدنوزینی بطور معنی دار (p<0.001) سبب کاهش علایم تام سندرم ترک گردید. نتیجه گیری: در مجموع نتایج نشان داد که بکارگیری SCH-58261 به عنوان آنتاگونیست گیرنده (A(2a آدنوزینی علایم قطع مصرف را کاهش داده است.

Keywords:

مرفین , SCH-58261 , تزریق داخل بطن مغزی , علائم سندرم محرومیت