اثر نانولوله های کربنی اصلاح شده با دندریمر بر آسیب شناسی بافت آبشش ماهی زبرا (Danio rerio)

زمینه و هدف: افزایش استفاده از نانو مواد در بخش های مختلف، نگرانی های زیست محیطی را بههمراه داشته است. کامپوزیت نانولوله های کربنی دندریمر یکی از موادی است که به تازگی به منظور زدایش آلاینده های زیست محیطی تولید و به کار رفته است.با توجه به احتمال ورود باقیمانده جاذب ها بهمحیط های آبی، هدف این پژوهش بررسی تاثیر کامپوزیت نانولوله های کربنی- دندریمر بر آسیب شناسی بافت آبشش ماهی زبرا در شرایط آزمایشگاهی بود.روش بررسی: در این مطالعه ابتدا کامپوزیت نانو لوله های کربنی- دندریمر سنتز و ویژگی های شیمیایی آن توسط تبدیل فوریه مادون قرمز ارزیابی گردید. جهت بررسی اثر سمیت کامپوزیت سنتزشده، از چهار غلظت غیرکشند که عبارت بودند از 1، 10، 32 و 100 میلی گرم در لیتر به همراه گروه شاهد (فاقد هرگونه ماده شیمیایی) استفاده شد. نمونه برداری از بافت آبشش ماهیان پس از 4 روزرویارویی با کامپوزیت نانولوله های کربنی- دندریمر انجام شد. برای انجام مطالعه بافت شناسی کلاسیک، پس از آماده سازی، رنگ آمیزی نمونه ها به روش هماتوکسیلین- ائوزین انجام و به وسیله میکروسکوپ نوری عکس برداری از لام ها صورت گرفت.یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که کامپوزیت نانولوله های کربنی- دندریمر موجب آسیب هایی نظیر چماقی شدن رأس رشته ها، ادم، هیپرپلاژی، جوش خوردگی، آنیوریسم، ترشح موکوس و نکروزدر بافت آبشش ماهی زبرا شده است. همچنین میزان آسیب ها در بافت آبشش به غلظت وابسته بوده است.نتیجه گیری: مطابق با یافته های این پژوهش، میزان آسیب های بافت آبشش در مواجهه با کامپوزیتنانولوله های کربنی- دندریمر در غلظت های بالا، شدیدتر بوده است. آسیب های بافتی این ماده بر بافت آبشش بیانگر سمیت این ماده بر ماهی زبرا بوده و پیشنهاد می گردد که خروج این ماده به محیط های آبیبه صورت کنترل شده باشد.

Keywords:

ماهی زبرا , سم شناسی محیطی , آسیب بافتی , نانو لوله های کربنی