ماندانا زارعی - کارشناسی ارشد بیولوژی ماهیان دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
وحید یاوری - دکترا در آبزی پروری، استادیار دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
احمد سواری - دکترا در اکوفیزیولوژی، دانشیار علوم و فنون دریایی خرمشهر

ابتدا پست لاروهای سالم و فعال میگوی سفید هندی (penaeus indicus) با تراکم هشت عدد در لیتر در ده مخزن حاوی 40 لیتر آب با شوری 32 در هزار ذخیره سازی شدند. از آنجایی که شاخصهای فیزیکو شیمیایی آب تیارها شامل: ph، اکسیژن محلول، دما و شوری بر میزان تغذیه میگو تاثیر به سزایی دارند به منظور حذف اثر این فاکتورها، همه روزه در تمام دوره پرورش (p114-p1 44) و در همگی تیمارها این شاخص ها اندازه گیری شده و یکسان و در محدوده مناسب حفظ شدند. در 10 تیمار مورد بررسی از غذای چینه، بیوماس فریز شده آرتمیا و بیوماس خشک آرتمیا گونه Artemia fransiscana با درصدهای مختلف استفاده شد. در یک دوره یک ماهه هرپنج روز یک بار از هر تیمار 20 عدد پست لارو بطور تصادفی برداشته می شد و وزن تر، وزن خشک و طول کل محاسبه می گردید. همچنین درصد بازماندگی نهایی، ضریب تبدیل غذایی، نرخ رشد روزانه، وزن تر نهایی و وزن خشک نهایی همگی تیمارها در پایان دوره محاسبه شد. نتایج بدست آمده در این پروژه نشان می دهد که تیمار 9 (غذادهی با 25% بیوماس تر+ 75% چینه) با میانگین وزن خشک نهایی 65/60 میلی گرم و ضریب تبدیل غذایی (FCR) 77/1، بیشترین رشد وزنی و کمترین ضریب تبدیل غذایی راداشته ونسبت به تیمار یک (غذادهی منحصرا با چینه) با میانگین وزن خشک نهایی 76/34 میلی گرم و ضریب تبدیل غذایی 91/3 اختلاف معنی داری را نشان می دهد. همچنین تیمار 3 (غذادهی منحصرا با بیوماس خشک آرتمیا) با میانگین وزن خشک نهایی 91/14 میلی گرم و ضریب تبدیل غذایی 6/6 و تیمار 2 (غذادهی منحصرا با بیوماس تر آرتمیا) با میانگین وزن خشک نهایی 9/11 میلی گرم و ضریب تبدیل غذایی 9/6، کمترین میزان رشد وزنی و بیشترین میزان ضریب تبدیل غذایی را نسبت به سایر تیمارها دارا بوده و با تیمارهای 9و1 اختلاف معنی داری را نشان می دهند.

میگوی سفید هندی، ضریب تبدیل غذایی، غذای چینه، بیوماس ترآرتمیا، بیوماس خشک آرتمیا