بیژن مقیمی دهکردی - کارشناس ارشد اپیدمیولوژی، مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
آزاده صفایی - دانشجوی دکترای آمار زیستی، گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
محسن واحدی - دکترای آمار زیستی، مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
محمدامین پورحسینقلی - دانشجوی دکترای آمار زیستی، مرکز تحقیقات بیماری های گوارش و کبد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران

مقدمه: چاقی به عنوان یکی از مهم ترین مشکلات بهداشتی در دنیا مطرح می باشد و شیوع آن با تغییر الگوهای غذایی وفعالیت های جسمی رو به افزایش است. هدف از این مطالعه، فراهم آوردن اطلاعات مبتنی بر جمعیت در زمینه شیوع چاقی و ارزیابیبرخی عوامل دموگرافیک مرتبط با آن بود.روشها: مطالعه مقطعی مبتنی بر جمعیت بر روی 3000 نفر در استان تهران در سال 1386 انجام شد. از شرکت کنندگان خواستهشد تا قد و وزن خود را در پرسش نامه ثبت نمایند. شاخص توده بدنی به عنوان سنجه مورد استفاده در ارزیابی چاقی عمومی در نظرگرفته شد و به صورت وزن (کیلوگرم) تقسیم بر مجذور قد (متر) محاسبه گردید.نتایج: شیوع اضافه وزن و چاقی به ترتیب 38/3 درصد و 17/5 درصد محاسبه گردید. شیوع ترکیبی اضافه وزن و چاقی برابر 51/7 درصد در مردان و 58/3 درصد در زنان به دست آمد. میانگین شاخص توده بدنی برای کل جمعیت 4/7±26/1 برآورد شد. و در زنان بیش از مردان بود (P<0/05). شیوع کلی اضافه وزن و چاقی در مردان به ترتیب 39/7 درصد و 12/0 درصد و در زنان به ترتیب 37/4 درصد و 20/9 درصد به دست آمد. تحلیل چند متغیره نشان داد که افراد با سن بالاتر، جنس مؤنث، متأهلین و افراد با سطح تحصیلات پایین تر شانس بیشتری برای ابتلا به چاقی دارند.بحث و نتیجه گیری: مطالعه نشان داد که شیوع اضافه وزن و چاقی در جمعیت استان تهران به نسبت بالا است و همچنان بهعنوان یک مشکل بهداشتی مهم، خصوصاً در زنان می بایست مد نظر قرار گیرد.

چاقی، شاخص توده بدنی، تهران