علی حسینی نسب - استادیار کودکان، پایگاه تحقیقات بالینی، بیمارستان افضلی پور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
کبری علیدوستی شهرکی - مربی، گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی رازی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
عصمت نوحی - استادیار، گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی رازی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
محدثه کمالی - پزشک عمومی، مرکز بهداشت شهرستان کرمان، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران

مقدمه: پژوهش در حرفه پرستاری و مامایی مانند سایر شغل ها، به عنوان یک ضرورت اولیه برای پیشرفت حرفه ای شناخته شدهاست. اما فقط تعداد معدودی از آن ها پژوهش انجام می دهند. این تحقیق با هدف تعیین موانع انجام پژوهش از دیدگاه پرستارانو ماماهای شاغل در بیمارستان های آموزشی شیراز انجام گردیده است.روش ها: این بررسی مقطعی در سال 1388 انجام شده است و در آن نظرات تعداد 350 نفر از پرستاران و ماماهای شاغل دربیمارستان های آموزشی شیراز که با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب شده بودند، در مورد موانع پژوهش با پرسشنامهجمع آوری گردید. داده ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 16 و استفاده از آزمون آماری کای دو و همبستگی پیرسون مورد تجزیهو تحلیل قرار گرفت.نتایج: از بین موانع شخصی، «کمبود وقت و مشغله زیاد » و «مسلط نبودن به زبان انگلیسی » به ترتیب بیشترین و کمترین امتیازرا دریافت کردند. از بین موانع سازمانی «عدم ایجاد انگیزه از طرف مسؤولان » و «محدودیت های اخلاقی در انجام پژوهش »به ترتیب بیشترین و کمترین امتیاز را گرفتند. تنها متغیر دموگراف کی که رابطه معنی داری با مشارکت در انجام تحقیق داشت،سابقه کار بود (04 / .p = 0).بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه به نظر می رسد برای حذف موانع پژوهش در پرستاران و ماماها ، لازم است مشغلهکاری آن ها کمتر شود، امکانات بیشتری در اختیار آن ها گذاشته شود و مقررات دست و پاگیر اداری محدود گردد.

پرستاران، ماماها، موانع پژوهشی، بیمارستان های آموزشی