محمداسماعیل افضل پور - نویسنده مسئول، دانشیار گروه تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی،دانشگاه بیرجند،
رسول کاویانی نجف آبادی - کارشناس ارشد تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه بیرجند
علیرضا احسان بخش - دانشیار گروه رادیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

زمینه و هدف: هدف تحقیق مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان اندام برتر و غیر برتر مردان نخبه کاراته کار استان خراسان جنوبی بود. روش تحقیق:آزمودنی های این پژوهش تعداد 27 مردکاراته کا )میانگین سنی: 23 / 2 ± 6/ 23 سال( بودند. کاراته کاها از بین افرادی که حداقل 5 سال سابقه ورزشی مستمر یا عضویت در تیم ملی را داشتند و از سلامت بدنی و رژیم غذایی طبیعی برخوردار بودند،انتخاب شدند. با استفاده از روش DEXA ، میزان تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران )نواحی گردن، انتهای دور از تنه استخوان زند زیرین و زند 2-برجستگی بزرگ و انتهای نزدیک به تنه( و ساعد ) 3زبرین و استخوان های مچ دست( شرکت کنندگان اندازه گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t مستقل در سطح معناداری 05 / p > 0 بهره گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میزانتراکم و محتوای استخوان ناحیه ساعد دست برتر از دست غیر برتر کاراته کاها به طور معنی دار )به ترتیب 001 / P=0 و 05 / P=0 ( بالاتر است. همچنین تراکم مواد معدنی استخوان ران پای غیر برترکاراته کاها در مقایسه با پای برتر، به طور معناداری ) 03 / P=0 ( بالاتر بود. نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن است که ورزش کاراته به طور موثر موجب بهبود وضعیت استخوانی ورزشکارانمی شود؛ اما در مقایسه وضعیت استخوانی دو سمت بدن، به نظر می رسد ناحیه ساعد دست برتر و ران پای غیر برتر کاراته کاها به علت فشارهای مکانیکی وارد شده و استفاده بیشتر و کارآمدتر اندام یک طرف، وضعیت استخوانی بهتری دارد

ورزش کاراته، وضعیت استخوانی، اندام برتر و غیر برتر