اثر یک برنامه اصلاحی 6 هفته ای بر بهبود کف پای صاف و تعادل ایستای پسران

زمینه و هدف: عارضه کف پای صاف می تواند با تعادل و کنترل پاسچر مبتلایان ارتباط داشته باشد. همچنین بهبود عارضه مذکور از طریق برنامه های تمرینی اصلاحی همواره مورد بحث بوده است. هدفاز انجام این مطالعه، بررسی اثر یک برنامه اصلاحی 6 هفته ای بر بهبود کف پای صاف و تعادل ایستای پسران بود. روش تحقیق: مطالعه از نوع نیمه تجربی و نمونه آماری شامل 50 دانش آموز پسر 10 تا 12سال دارای کف پای صاف بود که به دو گروه تجربی ) 35 ( نفر و گروه شاهد ) 15 ( نفر تقسیم شدند. نمونه ها با استفاده از روش افت ناوی انتخاب شدند. ارزیابی تعادل ایستا بوسیله دستگاه تعادل سنج بیودکسصورت گرفت. اطلاعات ثبات پاسچر در سه جهت قدامی- خلفی، داخلی خارجی و شاخص کلی تعادل بدست آمد. از آزمون کولموگروف اسمیرنوف برای سنجش توزیع طبیعی داده ها، آزمون فرض ها ازآزمون ویلکاکسون، یومان ویتنی و t وابسته با سطح معناداری 05 / p<0 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که میان پیش آزمون و پس آزمون گروه تجربی تفاوت معنی داری در جهت بهبود عارضه وجوددارد ) 001 / p=0 (، و تفاوت میان پس آزمون دو گروه تجربی و شاهد هم معنی دار است ) 003 / p=0 (. به علاوه، بین پیش آزمون و پس آزمون شاخص تعادل قدامی خلفی ) 03 / p=0 ( و شاخص کلی گروه تجربیتفاوت معنی دار در جهت بهبود تعادل مشاهده شد ) 005 / p=0 (، اما در شاخص جانبی تفاوت معنی داری وجود نداشت ) 08 / p=0 (. از طرف دیگر، اختلاف معنی دار بین پس آزمون گروه شاهد و تجربی در هرسه شاخص ثباتی مشاهده شد )شاخص جانبی تعادل 04 / p=0 ، شاخص قدامی 005 / p=0 و شاخص کلی p=0/009 ( و نتایج بهبود تعادل را در گروه تجربی نشان داد. نتیجه گیری: براساس یافته های تحقیق، اصلاح کف پای صاف کودکان پسر 10 تا 12 ساله و بهبود تعادل ایستای آنان با اجرای برنامه تمرینیمنتخب از سوی معلمان، مربیان و درمانگران اکیدا توصیه می شود.

Keywords:

تعادل ایستا , کف پای صاف , تمرینات اصلاحی , تعادل سنج بایودکس , ثبات پاسچر