آزاده حسینی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
عبدالحسین پرنو - نویسنده مسئول، استادیار دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
اسحق کریمی - استادیارگروه زیست شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
بهاره حسینی - کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایران

زمینه و هدف: عامل نوروتروفیک مشتق از مغز ) BDNF ( یکی از اعضای خانواده نوروتروفین هاست که نقش کلیدی در تنظیم بقاء، رشد و حفظ نورون ها دارد. BDNF در سازگاری ناشی از تمرین ورزشی مشارکت می کند؛اما اثر تمرین مقاومتی برآن هنوز به خوبی شناخته نشده است. هدف پژوهش حاضر، بررسی تأثیر 4 هفته تمرین مقاومتی بر سطح پلاسمایی BDNF در موش های صحرایی بود. روش تحقیق: 20 سر موش صحرائی ماده ویستار به طور تصادفی به 2 گروه کنترل ) 5 سر( و گروه تمرین مقاومتی ) 15 سر( تقسیم شدند. دوره تمرینی 4 هفته، 3 جلسه در هر هفته انجام شد. در هر جلسه حیوانات وزنه های وصل شده به دم را با بالارفتن از نردبانبه صورت 5 تکرار سه نوبتی حمل کردند. در گروه تمرین، در زمان های 24 ، 48 و 72 ساعت بعد از آخرین جلسهتمرین،موش ها بیهوش شدند و خونگیری به عمل آمد. برای سنجش محتوای BDNF پلاسما از روش الایزا و کیت پرومگا G7611 استفاده گردید و داده ها با روش تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05 / p>0 مورد تجزیهو تحلیل قرار گرفتند. یافت هها: یافته ها نشان داد که سطوح BDNF پلاسما در وهله های زمانی 24 و 72 ساعت )به ترتیب با 04 / p =0 و 02 / p =0 ( پس از آخرین جلسه تمرین مقاومتی نسبت به گروه کنترل، به طور معنی داری پایین تر است؛ با این حال، در وهله زمانی 48 ساعت پس از تمرین، افت در سطوح BDNF پلاسما معنی دار نبود.نتیجه گیری: تمرین مقاومتی با استفاده از نردبان در طول 4 هفته، موجب کاهش سطوح BDNF پلاسما پس از تمرین می شود. بنابراین، این نوع تمرین مقاومتی را احتمالاً می توان مدلی مناسب و موثر برای بررسی رفتار این نوروتروفین به کار گرفت.

تمرین مقاومتی، فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز، موش صحرایی