پرورش صدف Mytilaster minimus در دریای خزر

آمار رهاسازی ماهیان دریای خزر (استخوانی و غضروفی) از یک طرف و از طرف دیگرکاهش صید اینگونه ها بیانگر این مطلب است که با وجود رهاسازی این ماهیان قادر به ادامه حیات تا وزن تجاری و قابل صید در دریا نبوده و جمعیت انبوهی ازاین ماهیان که درشرایط مصنوعی و با هزینه گزاف (میلیارد تومانی) تهیه شده اند در همان زمان رهاسازی و یا کمی بعد از آن محکوم به فنا هستند از بین رفتن این ماهیان که به تغذیه مصنوعی در محیط پرورشی خو گرفته اند از جهات بسیاری منوط به نبود شرایط پناه و تغذیه آنهاست . ماکروفونا ازجمله دو کفه ایها برای انسان و ماهی حائز اهمیت فراوان هستند و حیات ماهیان کفزی خوار و یا حتی پلاژیک وابسته به آنهاست. Minimus گونه مناسبی جهت ایجاد چمنزار طبیعی جهت تغذیه ماهیان دریایی محسوب می شود صرفا از باکتری و فیتوپلانکتون تغذیه می کند و در محیط استقرارش انواع بی مهرگان ازجمله گاماروس oligochaet و لارو سایر بی مهرگان مسکن می گزینند و نیز محیط مناسبی برای استقرار انواع بارناکل ها فراهم می شود. میکرواکوسیستم ایجاد شده بنتوز را با ایجاد pseudo feces بالا می برد. در صورتی که از ریزترین موجودات یعنی باکتریها و فیتوپلانکتون تغذیه میکند. صدفها با جذب مواد ریز (آغازیان و باکتری و فیتوپلانکتون) از مجموعه آب و دفع مواد هضم شده به صورت مدفوع (pseudo feces) انرژی زائد و غیر قابل جذب در آب را به بستر منتقل می نمایند. این فرایند باعث تقویت بستر ماسه ای و شنی شده در جمع آوری موجودات بنتوز و تراکم آنها موثر می باشد. با ایجاد چراگاه و تراکم صدف روی سطوح زبر می توان میکروبیوتایی (Microbiota) بوجود آورد که زیستگاه مناسبی جهت انواع گاماروس – بالانوس و انواع کرمها بوجود آید حال آنکه این موجودات غذای اولیه ماهیان را تشکیل می دهند. نتیجتا منطقه کوچکی با تولید بالای انرژی بوجود خواهد آورد.