علی صدرممتازی - دانشیار گروه عمراه، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان- ایران
بهزاد طهمورسی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان- ایران
جلیل باران دوست - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، پردیس دانشگاهی، دانشگاه گیلان- ایران
محمدصادق طهمورسی - دانشجوی کارشناسی مهندسی عمران، دانشکده فنی، دانشگاه گیلان- ایران

الیاف بازالت پس از دودهه کاربرد در صنایع مختلف، طی 10 سال اخیر وارد عرصه صنایع عمرانی شده است و می توان آن را جایگزینی ارزشمند در مقایسه با سایر الیاف بنا به دلایلی همچون هزینه مناسب، مشخصات مکانیکی قابل رقابت با الیاف مدول بالا همچون کربن و سازگاری با محیط زیست دانست. با توجه به سازگاری فیزیکی و شیمیایی این الیاف با ماتریس سیمانی و طبیعت نزدیک آنها به یکدیگر، مطالعات پژوهشی در زمینه کاربرد محصولات مشتق از آن به سرعت در حال گسترش است. در این پژوهش، تأثیر دوده سیلیسی با درصدهای مختلف (0، 10، 20 و 30 درصد) بر عملکرد الیاف بازالت خردشده با طول 6 میلی متر و با درصدهای حجمی 0، 1 و 1.5 درصد در کامپوزیت های سیمانی ساخته شده، مورد مطالعه قرار گرفت. مقاومت فشاری، مدول گسیختگی، جذب آب نهایی، چگالی کامپوزیت های سیمانی ساخته شده مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین کیفیت پیوند الیاف در ریز ساختار ماتریس سیمانی از منظر ریخت شناسی با بهره گیری از تصاویر ریز نگار الکترون پویشی (SEM) در سن 28 روزه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. نتایج برآمده از سنجش نمونه های کامپوزیتی نشان داد که افزودن الیاف موجب افزایش قابل توجهی در مدول گسیختگی شد. حضور دوده سیلیس موجب افزایش خواص مکانیکی شد، همچنین موجب بهبود عملکرد پیوند بین سنگدانه و الیاف بازالت با ماتریس خمیر سیمان شده است.

الیاف بازالت، دوده سیلیس، ریزساختار، کامپوزیت سیمانی