حسین آدمیت - دانشجوی دکترای فلسفه تعلیم و تربیت دانشگاه پیام نور
علی خالق خواه - استادیار دانشگاه محقق اردبیلی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی
مریم زارعی زاویه - کارشناسی روانشناسی
سمیه قدیمی - کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه شهید بهشتی

سازه هوش معنوی مفهومی است که از حوزه دین و معنویت نشأت گرفته و درسازه جدیدهوش معنوی بعد از سال 2000 به طور جدی مطرح شده است. )فرهنگی و همکاران، 1388 ، ص67 ( هوش معنوی به عنوان یک مجموعه از ظرفیت های ذهنی تعریف می شود که در وحدت و یکپارچگی و کاربرد انطباقی جنبه های غیر مادی و مافوق هستی فرد و رسیدن به نتایجی از قبیل اندیشه وجودی عمیق، بهبود معنا و شناخت خویش برتر می باشد و این نوع هوش انسان را در جهت تربیت دینی که شامل پرورش بعد معنوی انسان و فراهم کردنزمینه ارتباط انسان با خداوند و در نهایت پرورش انسان برای رسیدن به قرب الهی است یاری می رساند. هدف این مقاله بررسی مبانی هوش معنوی و تحلیل نقش آن در تربیت دینی است. بدین منظور از روش تحقیق توصیفی تحلیلی با بهره گیری از منابع کتابخانه ای استفاده شده است. نتیجه این بررسی نشان داد که هوش - معنوی به واسطه توانایی هایی مثل داشتن حالت های متعالی، استفاده از تفکر شهودی و نگاهی متفاوت به « تجارب زندگی در تربیت دینی و رسیدن انسان به غایت نهایی آن، یعنی تکامل و تعالی در راستای بندگی خداوندنقش مهمی ایفا میکند. »

هوش معنوی، مبانی، تربیت دینی، هوش معنوی و تربیت دینی