محمود رستمی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی ، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی ، دانشگاه تهران ، ایران
افسانه نبی پور - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی ، دانشگاه آزاد واحد خوراسگان ، ایران
زهرا بکرانی - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی درسی ، دانشگاه آزاد واحد خوراسگان ، ایران

عصر کنونی، عصر بحرانها و چالشهای بنیان افکن است. بشر امروز برای رسیدن به تعادل روانی و موفقیت درروابط فردی و اجتماعی چارهای جز روی آوری، به اخلاق و تربیت اخلاقی ندارد. امروزه رویکرد اخلاقی به منزلهیکی از مهمترین رویکردها در قلمرو برنامهریزی درسی به شمار میرود. این پژوهش با روش تحلیلی و بررسی اسنادی، به دنبال این است که ضرورت آموزش علم اخلاق را در مدارس به طور اجمال بررسی نماید. اخلاق نقش بسیار مهمی در سعادت فردی و اجتماعی انسان دارد.علم اخلاق علم شناخت ارزشها و ایجاد دگرگونی در زندگی انسان است و ضروری ترین علومی است که انسان بدان نیازمند است؛ یعنی اگر کسی فاقد اخلاق انسانی باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد که آموزش اخلاق برای رساندن انسان به سعادت فردی و اجتماعی، امری بسیار ضروری است، و رشد سازندگی فکری و اخلاقی انسان، از طریق روش های مختلف آموزش و زیر سایه تعلیم و تربیت محقق می شود. امروزه رویکرد اخلاقی به منزله یکی از مهمترین رویکردها در قلمرو برنامهریزی درسی به شمار میرود. دراین رویکرد، برنامههای درسی ابزاری مؤثر در رشد و توسعه فضایل اخلاقی و مهارتهای اجتماعی در فراگیران است و آنان را برای برخورد مناسب با مسائل و موضوعات جدید آماده میسازد. هدف این مقاله، بررسی رویکردهایاخلاقی و ارائه عناصر اصلی دیدگاه اخلاقمدار در برنامه درسی است.باید آموزش اخلاق به منزله یک درس در برنامه درسی یا در ارتباط با دروس دیگر توسط دستاندرکاران تربیتی، به ویژه معلمان، مورد توجه قرار گیرد. برای تربیت اخلاقی میتوان سه بعد شناختی، عاطفی و عملی در نظر گرفت. در این ابعاد، تواناییها و قابلیتهایی از حیث دانش، گرایش و عمل در فرد پدید میآید.

آموزش، علم اخلاق، مدارس ، تربیت اخلاقی، برنامه درسی