علی نورآذر - دانشجوی کارشناسی ارشد مخابرات دانشگاه جامع امام حسین (ع)
علیرضا برجی - کارشناسی الکترونیک دانشگاه آزاد اسلامی، شهر ری
منصور نورآذر - کارشناسی مخابرات دانشگاه خیام، مشهد

از مهمترین پارامترهای حوزه جنگ الکترونیک می توان به عدم قطعیت، پویایی، نیمه رؤیت پذیری، تنوع شبکه حسگری و بی درنگ بودن اشاره نمود. از این جهت طرح ریزی در چنین محیط هایی با دشواری هایی همراه است. برای انجام طرح ریزی دقیق در سناریو سیستم های چندعاملی، محیط های پیچیده بایستی طرح ریزی نوین بجای طرح ریزی سنتی بکار رود. در همین راستا مقاله حاضر مدل نوینی را معرفی می کند که قادر است زیربنای توسعه رویکردهای جدید و مناسب طرح ریزی نوین را برای حوزه جنگ الکترونیک فراهم نماید. این مدل در واقع نمونه توسعه‎یافته مدل سنتی می باشد که نشان دهنده روابط بین طرح ریزی و اجرا است. بدین منظور، ماهیت فرایند طرح ریزی و محصولات آن مورد بررسی قرار گرفته است. در این مقاله به منظور دستیابی به این نتیجه که در زمینه طرح ریزی، نیاز به رویکرد شبکه ای جدید است، استفاده از رویکردهای سنتی در طرح ریزی، مورد نقد و بررسی قرار می گیرند. علاوه بر بررسی محدودیت های رویکردهای سنتی ، یک طرح ریزی نوین با دیدگاه مشارکتی و شبکه محور معرفی و مورد بررسی قرار گرفته تا علاوه بر انطباق طرح ریزی با سیر تغییر و تکامل جنگ ها، جوابگوی نیاز و ماموریت عملیاتی در این حوزه باشد.

جنگ الکترونیک، فرماندهی وکنترل، طرح ریزی، تلاش های پیچیده