ارتقای کیفیت محیطی شهر های گردشگری با تاکید بر بعد بصری (مطالعه موردی:محدوده تپه هگمتانه)

امروزه صنعت گردشگری و ایجاد جاذبه های آن در جهت توسعه اقتصادی و فرهنگی شهرها مورد توجه بسیاری از کشورها قرار گرفته است که بعضی از شهرها با داشتن پتانسیل ها و اراثه خدمات و امکانات مناسب، بستر مطلوبی را برای جذب توریست فراهم آورده اند. در این میان شهرهایی نیز با وجود پتانسیل بالای جذب توریست از جایگاه مطلوبی در صنعت گردشگری برخوردار نیستند. که می توان گفت ضعف جنبه کیفی ار جمله بصری می تواند یکی ار موانع عدم توسعه این صنعت باشد. بی نظمی، اغتشاشات، جانمایی کاربری های ناهمگن و ناسارگار، آلودگی های محیطی وغیره از جمله مصادیق این امرند که این عرصه ها را به فضاهایی آشفته بدل کرده است. به گونه ای که شهرهای گردشگری ضمن اغتشاشات بصری و آشفتگی ها، فاقد هویت و جذابیت بصری لازم می باشند. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ روش، تومینعی- پیمایشی می باشد و نحوه جمع آوری اطلاعات در بخش معرفی مغاهیم اولیه از روش کتابخانه ای و در بخش مستندات از طریق مطالعات میدانی (پرسشنامه، مصاحبه و مشاهده) است. جامعه آماری مورد نظر، طبق جدول دی مورگان تعداد 384 ‏نفر از گردشگران و شهروندان محدوده تپه هگمتانه هستند. با توجه به کیفی بودن اطلاعات با بهره گیری از مدل SWOT ‏به تجزیه و تحلیل داده ها پرداختیم و سپس با توجه به اولویت وزنی معین شده راهبردهای برتر برای چگونگی ارتقای کیفی مجموعه گردشگری را تعیین نمودیم. نتایج بررسی نشان می دهد مطالعات و تدوین انواع طرح های شهری در جهت توسعه گردشگری تپه هگمتانه و استفاده ار پتانسیل ها و ظرفیت های گردشگری در جهت رسیدن به توسعه پایدار اقداماتی انجام گیرد.

Keywords:

گردشگری شهری , نمایانگرهای کیفی متیو کارمونا , بعد بصری , تپه هگمتانه , SWOT