مکانیابی بهینه ایستگاههای انتقال خون در شرایط عدم قطعیت با هدف بیشترین پوشش مورد مطالعاتی : بانوان

در سالهای اخیر روند رو به رشدی در طراحی سیستمهای بهداشت و درمان کارا به وجود آمده است. همچنین کاربردهای تحقیق در عملیات در پیشبرد این روند رو به رشد موثر بوده است. از طرفی مدیریت خون مسئلهای است که نگرانی مخصوص بشریت را برانگیخته است چون خون کالای معمولی نیست. از آنجایی که خون خصوصیات منحصر به فردی به مانند فسادپذیری، حیاتی و ارزشمند بودن، داشتن عدم تقارن بین عرضه و تقاضا، عدم قطعیت بسیار در عرضه و غیره دارد، طراحی یک شبکه توزیع که شامل خون باشد نیاز به ملاحظات خاص خود دارد. در این مقاله، یک مدل مکانیابی و تخصیص ارائه دادیم. اجزای زنجیره تامین در نظر گرفته شده شامل نقاط عرضه (اهداکنندگان خون)، ایستگاههای سیار، ایستگاههای ثابت و نقاط تقاضا (بیمارستان، آزمایشگاه و ..)میباشد. در مدل پیشنهادی ارائه شده موارد زیر را در نظر گرفتیم که در تحقیقات پیشین از آن چشمپوشی شده است، در نظر گرفتن ایستگاههای سیار که مساله را به صورت پویا تبدیل کرده است و همچنین با توجه به تغییرات بسیاری که در مراجعه اهداکنندههای خون و تقاضاهای بیمارستان در فصول و ماههای مختلف وجود دارد و همچنین وابستگی بسیار زیاد این ورودیها به مناسبتهای خاص در نظر گرفتن این پارامترها به صورت قطعی دور از واقعیت میباشد. به همین دلیل بعضی از پارامترهای حساس و تعیین کننده مدل مانند تقاضا، عرضه به صورت عدم قطعی در نظر گرفته شده است و برای رویارویی با این عدم قطعیت از رویکرد برنامهریزی امکانی استوار استفاده شده است. مدل به صورت تک هدفه میباشد که تابع هدف آن در حالی که پوشش دهی را بیشینه میکند،هزینه ها که شامل (هزینه احداث تسهیلات ثابت، ارسال بستههای خونی بین تسهیلات سیار و ثابت و همچنین جابهجایی تسهیلات سیار است) حداقل میکند.به منظور اعتبارسنجی مدل، از طریق مطالعه موردی در سازمان انتقال خون شهر خرمآباد مدل پیشنهادی ارزیابی شده است. بر اساس نتایج مدل پیشنهادی برای مسائل دنیای واقعی مناسب و قابل کاربرد میباشد

Keywords:

مکانیابی – تخصیص , زنجیره تامین خون , عدم قطعیت , برنامهریزی امکانی استوار