ارائه رویکردی مبتنی بر تصمیم گیری با معیارهای چندگانه فازی به منظور کاهش ریسکو افزایشقابلیت رویت زنجیره تامین

این مقاله به بررسی تاثیرات زوجی قابلیت رویت زنجیره تامین (SCV) و ریسک زنجیره تامین (SCR) بر عملکرد آن میپردازد. از نظر عملیاتی SCV به قابلیت اشتراک گذاری به موقع و دقیق اطلاعات برای تقاضا بیرونی، مقدار و محل موجودی، هزینه مرتبط به حمل و نقل و ... در سراسر زنجیره تامین مرتبط است و SCR احتمال وقوع یک اتفاق نامطلوب در دورهای خاص در زنجیره تامین و عواقب مربوط به آن رویداد که بر عملکرد زنجیره تامین اثر گذاشته است، میباشد. با توجه به ویژگی های چند وجهی فرایند تصمیم گیری که شامل مراحل، اهداف و سهام داران بسیاری است، به منظور مدل سازی SCV و SCR از یک رویکرد تصمیم گیری چند هدفه فازی استفاده شده است. از این رو، مدل ما شامل اهداف بیشینه سازی SCV کمینه سازی SCR و هزینه، تحت محدودیت های بودجه، تقاضای مشتری، ظرفیت تولید، عرضه و قابلیت دسترسی میباشد. برای نشان دادن کاربردی بودن مدل از مثالی عددی استفاده شده است. نتایج نشان می دهند که تصمیم گیرندگان تمایل دارند ابتدا SCR کاهش داده شود سپس SCV افزایش یابد.

Keywords:

مدیریت زنجیره تامین , برنامهریزی چندهدفه , قابلیت رویت زنجیره تامین , ریسک زنجیره تامین