بابک شیراوند - دبیرکمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی، یزد، ایران
مریم دبیر فرد - دبیرکمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی، یزد، ایران
پروانه کردیزدی - عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی، یزد
مهرنوش شیردلی - عضو کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی شهیدصدوقی، یزد

مفهوم سرمایه اجتماعی در زمینه ها و اشکال گوناگون به عنوان یکی از محوری ترین مفاهیم عصر جدید شناخته شده است. سرمایه اجتماعی ماهیتی پویا و مولد دارد، یعنی ما را قادر می سازد ارزش ایجاد کنیم، به اهدافمان دست یابیم، ماموریت هایمان را در زندگی به اتمام رسانیم و به سهم خویش به دنیایی یاری رسانیم که در آن زندگی می کنیم. تقویت سرمایه اجتماعی باعث ایجاد بستر مناسبی برای بهره وری انسانی و راهی برای نیل به توسعه پایدار، هویت بخشی و امنیت قلمداد می شود. از طرف دیگر پدافند غیرعامل به عنوان مجموعه اقدام های غیرمسلحانه ای گفته می شود که موجب افزایش بازدارندگی، کاهش آسیب پذیری، تداوم فعالیت های ضروری، ارتقای پایداری ملی، تسهیل مدیریت بحران و در نهایت ایجاد امنیت ملی می شود. با توجه به اینکه سرمایه اجتماعی به عنوان پدافند غیرعامل به مسائلی میپردازد که موجب کاهش صدمات و شکاف ها در باورهای ارزشی افراد جامعه در حین جنگ و پس از آن می شود؛ بنابراین لازم است که به منظور حفظ قدرت و حیات اجتماعی، نکات ضعف و قوت آن را شناسایی کرد و بر این اساس، سیاست گذاری و اقدامات لازم را انجام داد. پژوهش حاضر با استناد به روش اسنادی- توصیفی در نظر دارد سرمایه اجتماعی را به عنوان یکی از بسترهای مهم پدافند غیرعامل، شناسایی و بررسی نماید.

سرمایه اجتماعی، پدافند غیرعامل، اعتماد و مشارکت اجتماعی