بررسی تأثیر آموزش خود دلسوزی شناختی تر ابعاد خودانتقادی دانش آموزان -دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر اموزش خود دلسوزی شناختی بر ابعاد خودانتقادی آموزان دختر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر پایه دوم دوره متوسطه دوم شهرستان ایذه بود. طرح پژوهش حاضر آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس ازمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه دوم دوره متوسط ه دوم در سال تحصیلی 95-1394 بود. به منظور اجرای پژوهش ابتدا غربالگری انجام گرفت که ابتدا 302 شرکت کننده پرسشنامه نگرانی پنسولانیا را تکمیل نمودند که از میان انها 40 مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر انتخاب گردید و سپس نمونه منتخب به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 10 جلسه 90 دقیقه به مدت 2 ماه تحت اموزش خود دلسوزی شناختی قرار گرفتند به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از شاخصهای اماری توصیفی میانگین وانحراف استاندارد واز آزمون آماری استنباطی تحلیل کورایانس چند متغیره استافده گردید نتایج نشان داد که اموزش خود دلسوزی شناختی بر کاهش نشخوار فکری گروه آزمایش تاثیر معنادار داشته است P<0/001همچنین این درمان موجب کاهش انتقاد از خود مقایسه افراد گروه مداخله شدهاست. P<0/003 براساس یافته ها میتوان گفت که آموزش خود دلسوزی شناختی عوامل تاثیرگذار مهمی بر کاهش انتقاد از خود دانش آموزان مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر می باشد. بنابراین پیشنهاد می شود که به این برنامه در جهت کاهش خودانتقادی دانش آموزان در سطوح آموزشی روانی و تربیت در کنار دیگر برنامه مورد استفاده قرار گیرد.

Keywords:

خود دلسوزی شناختی , ابعد خود انتقادی اختلال اضطراب فراگیر