مقایسه اثربخشی مولفه های رفتار درمانی دیالکیتیکی بر نشانه های عاطفی، شناختی و جسمانی افسردگی بیماران مبتلا به اختلالات سازگاری

سابقه و هدف: اختلال سازگاری یک واکنش غیر طبیعی و بیش از حد به عوامل استرس زا قابل شناسایی در زندگی است شدت واکنش بیش از حد انتظار معمول رخ می دهد و میتواند به طور قابل توجهی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا تحصیلی فرد تداخل ایجاد می کند. هدف پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی مولفه های رفتار درمانی دیالکیتیک در کاهش نشان ه های افسردگی بیماران مبتلا به اختلالات سازگاری بود. روشهای بررسی: این مطالعه نوعی کار آزمایی بالینی شبه ازمایشی است 28 بیمار با تشخیص اختلال سازگاری براساس ملاکهای DSM-V به طور تصادفی در 3 گروه درمان آزمایشی و گروه کنترل قرار گرفتند. بیماران گروه ازمایش به مدت 8 هفته مورد درمان قرار گرفتند. پرسشنامه ی پرسشنامه افسردگی ویراست دوم «بک» قبل از شروع درمان و در پایان درمان بر روی بیماران اجرا شدند. نتایج با استفاده از آمار توصیفی و آماری استنابطی آزمون کوواریانس و آزمونهای تعقیبی LSD با نرم افزار SPSS19 تحزیه و تحلیل شدند. بیماران هر 3 گروه بهبودی قابل توجهی بعد زادرمان داشتند. نتایج تحلیل کوروایانس نشان داد رفتار درمانی دیالکیتکی منجر به بهبود قابل توجهی علائم عاطفی شناختی و فیزیگی افسردگی در مبتلایان ن به اختلال سازگاری می شود

Keywords:

اختلالات سازگاری , افسردگی , رفتار درمانی دیالکیتیک