مقایسه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و شادکامی در نوجوانان بی سرپرست تک سرپرست و عادی

هدف از پژوهش حاضر مقایسه سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت و شادکامی در نوجوانان بی سرپرست تک سرپرست وم عادی می باشد به این منظور تعداد 120 نفر از نوجوانان بی سرپرست 40 نفر تک سرپرست 40 نفر و عادی 40 نفر به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و پرسشنامه های سبک زندگی ارتقاءدهنده سلامت والکر 1987 و مقیاس شادکامی آکسفورد 1989 را تکمیل کردند. روش پژوهش توصیفی و ازنوع علی مقایسه ای بود. از روشهای آماری تحلیل واریانس یک راهه و آزمون توکی جهت تحلیل داده ها استافده شد نتایج تحلیل واریانس نشان داد که بین سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت کودکان بی سرپرست و کودکان عادی و تک سرپرست تفاوت وجوددارد. p<0/01 همچنین بین شادکامی بین سرپرست و کودکان عادی و تک سرپرست تفاوت وجود دارد. p<0/01 نتایج کلی حاکی از آن بود که میانگین سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در نوجوانا بی سرپرست کمتر از نوجوانان عادی و تکح سرپرست است. بنابراین با توجه به نتایج بدست آمده باید به شادکامی سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت نوحوانان بی سرپرست و تک سرپرست کمتر از نوجوانان عادی است بنابراین باتوجه به نتایج به دست آمده باید به شادکامی سبک زندگی ارتقادهنده سلامت نوجوانان خانواده های بی سرپرست و افزایش میزان آنها توجه کافی را داشت تا یان نوجوانان نیز بتوانند زندگی موفق و توام با شادی و شادکامی را داشته باشند. بنابراین نیاز به برنامه ریزی های دقیقتر جهت بهبود وضعیت سبک زندگی ارتقادهنده سلامت و شادکامی در نوجوانان این خانواده ها احساس می وشد.

Keywords:

بی سرپرست , سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت , شادکامی , نوجوان