عفت فیروزی - کارشناس ارشد مدیریت آموزشی

گروههای آموزشی به عنوان مرجعی علمی و یاریدهنده به معلمان بیش از دو دهه است که در متن نظام تعلیم و تربیت منشأ خدمات بسیاری بوده است. هدف اصلی از تشکیل گروههای آموزشی ایجاد زمینه مناسب برای تبادل تجربیات مؤثر و فعال معلمان، همکاری و همفکری با برنامه ریزان نظام آموزشوپرورش و در یک جمله افزایش کیفیت آموزشی است. لذا با توجه به رسالت خطیر گروههای آموزشی به ویژه در دوره متوسطه به دلیل آمادهسازی نیروی انسانی برای ورود به جامعه و بازار کار، مسؤولیت پذیری، استقلالطلبی، رشد شناختی و عاطفی نوجوانان و حرفهای و نیمهحرفهای بودن دبیران و نهادینه کردن فرهنگ توسعه از اهمیت ویژهای برخوردار است. بر این اساس پژوهش حاضر به مطالعه نقش و جایگاه گروههای آموزشی در آموزش و پرورش میپردازد. روش انجام پژوهش توصیفی تحلیلی میباشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان میدهد که گروههای آموزشی بنیانهای علمی، ابزاری وتکنولوژیکی سیستمهای آموزشی را بررسی، کنترل و ارزشیابی نموده و با طراحی، سازماندهی، برنامهریزی و اعمال اصل هدایت و رهبری آموزشی به حمایت از سایر دبیران و دانشآموزان که از ارکان صلی آموزش و پرورش هستند پرداخته و در صورت عملکرد درست، به بهبود کمیتها و رشد و توسعه کیفیتهای آموزشی کمک شایانی خواهند نمود.

گروههای آموزشی، بهبود آموزش، مدیریت در آموزش