فاطمه قنادیان

این پژوهش در پی آن است که به وارسی بازخورد گروهی از اموزشیاریان دبستانی بافت روستایی و شهری به روش هم آموزی بپردازد و د رادمه بازدارنده های کاربست این روش را شناسایی کند. بر پایه ی بازنگری پژوهشهای انجام شده درباره ی روش هم آموزی پرسشهای این پژوهش در بردارنده ی مقایسه ی بازخورد آموزشیاران روستایی و شهری، مقایسه ی بازدارنده های کاربست روش هم آموزی از نظر اموزشیاران روستایی و شهری، و اثربخشی تحصیلات، سابقه و پایه ی تحصیلی آموزشیار بر بازخورد و کاربست این روش هستند. به منظور گردآوری داده های مورد نیاز برای پاسخگویی به پرسشهای پژوهش 100 آموزشیار دبستانی مرد و زن منطقه یک شهر تهران به شیوه ی یک بختانه برگزیده شدند. پژوهنده با پرسشنغامه ی پژوهنده ساخته و مصاحبه در دبستانهای بافت روستایی و شهری این منطقه، در بازه ی زمانی اردیهشت ماه تا خرداد ماه سال 1394 سنجش را انجام داد. داده های گردآوری شده،با ازمون آماره ای تی مستقل، آزمون تحلیل واریانس یک راهه و آزمونهای تعقیبی، هم چنین کاربست روش تحلیل محتوا پردازش شدند. یافتهای پژوهش از متفاوت بودن میزان کاربست روش هم آموزی با توجه به میزان تحصیلات اموزشیار پشتیبانی می کنند و در پاسخ به دیگر پرسشها تفاوت معناداری را نشان نمی دهند.

بازخورد، هم آموزی، اموختن مشارکتی