فیروزه قنبرپور سالک معلمی - دانشکده فنی مهندسی دانشگاه اصفهان ایران
امید معینی جزنی - دانشکده فنی مهندسی دانشگاه اصفهان ایران
نسرین شیخ - پژوهشکده کاربرد پرتوها، پژوهشگاه علوم و فنون هسته ای، تهران ایران

پراکنش نانوذرات در بستر ماتریسهای پلیمری یکی از عوامل مهم در بهبود خواص نانو کامپوزیتهای پلیمری است در این تحقیق با هدف پراکنش بهتر نانوذرات آلومینا بر روی ماتریس پلیمری، سطح ناوذره آلومینا از طریق پرتوپیوندزنی مونومر 2- هیدروکرسی اتیل متااکریلات بر روی آن با روش پرتودهی گاما اصلاح شد سپس به منظور بررسی تاثیر شدت تابش، نسبت وزنی مونومر به نانوذره و غلظت مونومر بر میزان باده پیوندزنی و بهینه سازی این عوامل از روش رویه سطح پاسخ و طرح باکس بنکن استفاده شد براساس نتایج بدست آمده شدت تابش و غلظت مونومر به ترتیب موثرترین عوامل بر بازده پیوندزنی بودند. شرایط بهینه جهت دستیابی به پاسخ بیشینه شدت تابش 4kGy نسبت وزنی مونومر به نانوذره 7 به 1 و غلظت مونومر 40% بودند.

نانوذرات آلومینا، اصلاح سطح، پرتودهی گاما، بهینه سازی 2- هیدروکسی اتیل متااکریلات