علی رخش ماهپور
روزبه شاد

امروزه با ظهور سنجنده های ماهواره ای با دوره ی گردش روزانه، این امکان فراهم شده است تا بتوان رفتار پدیده های مختلف را به صورت روزانه با هزینه های بسیار ناچیز مورد بررسی قرار داد. با این وجود، از جمله محدودیت های اصلی چنین سنجنده هایی قدرت تفکیک مکانی پایین آن ها است. اما خوشبختانه در چندسال اخیر، الگوریتم های بسیار قدرتمندی به منظور ادغام تصاویر سنجنده های مذکور با تصاویری با قدرت تفکیک مکانی بالاتر فراهم شده است. ارائه ی الگوریتم های مذکور، باعث شده تا بتوان فرایند پایش پدیده های روزانه را با دقت مکانی مناسب نیز انجام داد. از این رو در این تحقیق امکان سنجی استفاده از ادغام زمانی – مکانی تصاویر سنجنده ی مدیس و لندست، و همچنین مهمترین الگوریتم های ادغام آن ها مورد بررسی قرار گرفته و چارچوب مناسبی برای ادغام زمانی- مکانی تصاویر ماهواره ای ارائه می گردد.

مدیس، لندست، ادغام، زمانی- مکانی، قدرت تفکیک مکانی، قدرت تفکیک زمانی