معصومه جهانی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری
یونس غلامی بیمرغ - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه کاشان

امروزه اغلب فضاهای عمومی شهری و خیابان ها به دلیل افزایش بی رویه وسائل نقلیه و وابستگی الگوی زندگی شهری به آنها، به شدت تحت سلطه ماشین درآمده است. عواملی چون افزایش قابل توجه زمان جابه جایی، افزایش تصادفات، آلودگی های صوتی، بصری و نزدیک شدن میزان آلودگی هوا به مرزهای تهدید سامت انسانی، از تبعات سیستم حمل و نقل ناپایدار در شهرها می باشد. پیاده روی یکی از پایدارترین روش های حمل و نقل بوده و می تواند از جنبه های مختلف کالبدی، اجتماعی، زیست محیطی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی سبب توسعه پایدار شهرها گردد. امروزه در سیاست های برنامه ریزی شهری به دنبال تقویت محیط های پیاده و از بین بردن موانعی هستیم که توانایی مارا برای پیاده روی آسان محدود می کند. هم چنین پیاده محوری و کاهش استفاده از وسائل نقلیه، موجب حفظ و نگهداری از بافت های تاریخی و کاهش هزینه های نگهداری و زیرساخت ها می شود

پیاده راه، خیابان شهری، بافت تاریخی، فضای شهری، احیای بافت